อนุทิน 31838

สมัยเด็กๆเคยดูงิ้ว หลายหน สนุกดี ชอบดู....
แต่ ความรู้เรื่องงิ้ว เพิ่งมาได้จากหนังสือคอคิดขอเขียน อาจารย์กาญจนาคพันธุ์ธุ์ ท่านบอกว่า ตัวแสดงงิ้วที่เห็นเล่นกันมากมาย แท้จริงแล้วแบ่งเป็นสี่พวก

พวกที่ 1 พวกหน้าขาวไม่เขียนหน้า เรียกกันว่า ตัวเซ็ง นี่คือตัวพระ

พวกที่ 2 ตัวนาง พวกนี้ต้องมีมือในการร้องการรำทำเพลงเก่งมาก

พวกที่ 3 ตัวเขียนหน้าเป็นสีต่างๆ ตัวโกงที่เราเรียกว่า ตัวกังฉิน (ยกเว้นเปาบุ้นจิ้น) มักเขียนหน้าสีดำ ตัวที่เขียนหน้าสีแดงพุทราสุก คือกวนอู

พวกที่ 4 เขียนหน้าเป็นจุดๆ คิ้วสั้นๆ เรียกกันว่า ตัวหน้าขี้ไก่

แม้งิ้วมีสี่พวก แต่ก็มีเรื่องให้เลือกเล่นมาก ไม่ว่าจะบู๊หรือบุ๋น ถึง 40 เรื่อง นับแต่เรื่องสามก๊ก เลียดก๊ก ส้วยถัง ฯลฯ

คนจีนรู้จักกวนอู เล่าปี่ โจโฉ ซิยิ่นกุ้ย หรือซิเต็งซัน ขึ้นปากขึ้นใจ ก็เพราะได้ดูงิ้ว

ตุ๊กตาหินที่เรียกว่า ลั่นถัน วันนี้เรายังเห็นเรียงรายในวัดโพธิ์ วัดสุทัศน์ ฯลฯ คือตุ๊กตาที่มีท่าเป็นงิ้ว แสดงถึงความนิยมงิ้วที่ตกทอดจากจีนมาถึงเมืองไทย