อนุทิน 30952

วันก่อนไม่ได้ดูโทรทัศน์ที่ทำข่าวเรื่องเด็กประถมในมาเลเซียเข้าประกวดแข่งขันหุ่นยนต์ ฟังจากคำบอกเล่า ได้ยินว่า เขาบรรจุหลักสูตรหุ่นยนต์เข้าไปตั้งแต่ระดับประถม ทำให้ทึ่งในวิสัยทัศน์การศึกษาของผู้บริหารประเทศ

ประเทศที่กำลังเข้าสู่ภาวะสังคมชราภาพ ต้องให้ความสำคัญเรื่องฐานความรู้เรื่องหุ่นยนต์ ไม่ใช่เรียนแค่ในตำราว่า คืออะไร หรือรอซื้อ แต่เป็นการลงทุนให้สร้างเทคโนโลยีนี้เป็น เพราะมองไปข้างหน้าอีกไม่เกินยี่สิบปี คาดการณ์จากสมรถนะหุ่นยนต์ที่มีพัฒนาการมาตามลำดับ การนำหุ่นยนต์มาใช้ดูแลผู้สูงอายุหรือคนพิการที่ช่วยตัวเองไม่ได้ จะเป็นรูปแบบการจัดการทางเลือกให้สังคมที่ไม่อาจมองข้าม ที่อาจน่าสนใจกว่าการจ้างแรงงานเถื่อนจากประเทศเพื่อนบ้านมาช่วยดูแลแทน

ฐานความรู้นี้ ดูผิวเผินในตอนนี้ คนจะยังแยกไม่ออกจากการเล่นเกมส์ไร้สาระ แต่ความแตกต่างอยู่ที่จุดมุ่งหมายที่จะก้าวไป