เมื่อใดที่เรายังมีชีวิต ใช้ชีวิต และดำรงชีวิตอยู่บนความประมาท ชีวิตนั้นก็ย่อมอยู่ในช่วงวิกฤต
เมื่อชีวิตนั้นตั้งอยู่บนความประมาท ระบบจิตก็จะวิกฤตไปด้วย
ความประมาท บาป หรือแม้กระทั่งบุญเพียงเล็กน้อย สิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ล้วนสั่งสมอยู่ในดวงจิต
เมื่อคนเรายังมีชีวิตคือยังไม่ตาย ทุกก้าวที่ประมาท โดยยังมีความคิดอยู่ นิดหน่อยน่า ไม่เป็นไร เมื่อนั้นจิตและชีวิตจะเข้าอยู่ในภาวะวิกฤต
ไม่มีความเห็น