21-10/02
เมื่อรุ่งสางแหงนหน้ามองท้องฟ้า ขณะออกไปใส่บาตร ... แสงอาทิตย์อุทัยงาม หลังจากที่ได้เขียนบันทึก...
"ความยั่งยืน" คือ เป้าหมายที่ปรารถนาไปให้ถึง อีกหนึ่งบทเรียนจาก รพ.เสลภูมิ
เป็นการใคร่ครวญในตนเอง แต่ในกระบวนการได้มีการสะกัดความรู้และการถอดความรู้ออกมาได้มากมาย นำไปสู่โมเดลการทำงานร่วมกันอย่างเป็นสังฆะ ...มากกว่าการทำอย่างแยกส่วน คือ เมล็ดพันธุ์ที่เราไปร่วมกันโปรยและหว่านลงในหัวใจคนหน้างาน ...
น้อมกลับมาที่ท้องฟ้า..แต่ละวันแต่ละครั้งนั้นไม่มีเหมือนเดิม นี่แหละคือ...ความไม่เที่ยงของสรรพสิ่ง
ไม่มีความเห็น