เมื่อคืน
เมื่อคืนหลับไปด้วยความหลับใหล...เจ้าติ๋วโทรมา เพียงเลือนๆ ว่า กำลังขับรถกลับขอนแก่น ได้แต่บอกน้องว่า ขับรถดีดี...แล้วเราก็หลับไป...
เป็นการเดินทาง...ที่ต้องน้อมกลับมาพิจารณาอีกครั้ง จากการไปเป็นวิทยากรกระบวนการที่นาข่าบุรีรีสอร์ท ใจเบาเบา ปิติที่เห็นคนหน้างานเริ่มมีพลังแห่งใจในการทำงาน อยากช่วยเหลือเพราะมองเห็นความตั้งใจ หน้าที่เราเปรียบแล้วอาจเหมือนกาวใจที่ช่วยเยียวยาและเติมพลังแห่งความดีงาม เพื่อบ่มเพาะเมล็ดพันธุ์ที่ดีภายในตัวบุคคลให้ได้ตื่นและเจริญงอกงาม...
ไม่มีความเห็น