อนุทิน 2194

ตอบคุณขจิตค่ะ  @2185

แรกเริ่มเดิมที ประเทศไทยเราเป็นประเทศเกษตรกรรม ทำไร่ทำนามาตลอด มีข้าวเป็นสินค้าส่งออกเป็นอันดับหนึ่งของโลก 30%ของการส่งออกทั้งโลก ในปัจจุบัน

แต่ต่อมาๆ มีผลกระทบในด้านกายภาพของสภาพแวดล้อม อันเนื่องมาจากสภาพภูมิอากาศเปลี่ยนแปลง ทำให้พื้นที่เกษตรกรรมสูญเสียความอุดมสมบูรณ์ ต้องใช้งบประมาณในการฟื้นฟูสูง ทำนาทำไร่ไม่ได้ผล เกิดภาระหนี้สิน และเกิดการอพยพย้ายถิ่นฐาน โครงสร้างครอบครัว และวัฒนธรรมดั้งเดิมสูญหายไป

อุณหภูมิที่สูงขึ้น ทำให้ผลผลิตไม่เป็นไปตามกำหนด รูปแบบฝนตกเปลี่ยนไป มีการแย่งชิง แหล่งน้ำ ดินและป่าไม้กันมากขึ้น

คนต่างจังหวัดเข้ามาหางานทำในเมืองใหญ่มากขึ้นๆ

เรื่องนี้ รัฐบาลคงต้องเข้ามาดูแลเป็นการด่วน ให้ทั้งความรู้ และการวางแผนแบ่งโซน จัดการพื้นที่ทางการเกษตรให้สอดคล้องกับสภาวะดิน ฟ้าอากาศที่เปลี่ยนแปลง กระทรวงเกษตรฯ ต้องเข้ามาช่วยจัดการ และช่วยชาวบ้านให้มีความรู้ ในการปรับตัวในการดำรงชีวิตด้วย

เรื่องนี้ เป็นเรื่องยาวมากค่ะคุณขจิต เป็นเรื่องยากด้วย แต่ดูเวียดนาม สิคะ มีพายุไต้ฝุ่นบ่อยมาก ยังสู้ได้เลย

คนเราเจอวิกฤติชีวิต จะลุกขึ้นมาสู้เอง ไม่มีใครยอมจนมุมง่ายๆหรอก เกิดมาเป็นคนแล้วนี่ จะกลัวอะไร อย่างมากแค่ ตาย!!!

ตายเองนะ ไม่ได้ฆ่าตัวตาย พี่ว่า บางที เหมือนเรามีความอดทนกันน้อยไปหน่อย ชีวิต คือการต่อสู้ค่ะ ไม่ใช่การงอมือ งอเท้า สู้แบบใช้ความคิดมากๆ

ถ้าพี่เป็นเกษตรกร  อ่าน บันทึกของ ดร.แสวงฯแล้ว มีกำลังใจจริงๆค่ะ  อาจารย์ชี้ทางออกอยู่นะคะ