อนุทิน 21074

ฉันต้องสมมติตนเสมอว่า ฉันโง่ ฉันโง่ และฉันโง่
เพื่อข่มความรู้ที่มีเพียงแค่หางอึ่งที่คอยจะสะเออะ เสนอหน้าออกมา อวดเก่ง และอวดเบ่ง

แปลกนะกับการแค่ทำตาม ทำตามคำสั่ง ทำไมยากกว่าการที่ต้องคิด ต้องพิจารณา ที่ยากก็เพราะเจ้าอัตตาที่มันมีอยู่ในตัวในตน
อัตตาที่เกิดจากความรู้ ที่จะคอยให้เราออกนอกลู่ นอกทาง ทางที่จะลด ทางที่จะปล่อย ทางที่จะวาง ซึ่งการถือตัว และถือตน