อนุทิน 17943


ปภังกร
เขียนเมื่อ

เมื่ออาหารนั้นมีมากเกินไป ดีมากเกินไป
มากเกินสำหรับความต้องการของร่างกาย
มากเกินจนกลายเป็นกิเลส
อาหารนั้นมิใช่มีไว้เพียงเพื่อประทังความหิว แต่อาหารกลายเป็นสิ่งที่บำบัด “ความอยาก...”
อยากนัก ดัดมัน ขัดมัน ไม่ตามใจมัน ไม่ให้ความอยากนั้นอยู่เหนือเรา หรือชนะเราอยู่ร่ำไป



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท