สักไม้สูงยืนเด่นเป็นสง่า ศักดิ์ของข้าต่ำเตี้ยรอคุณค่าสักเมื่อไหร่กิ่งเจ้าโน้มลงมา ตะวันฟ้าอบอ้อมน้อมอุ่นใจ. ยุกยิก จักรวาล 22-06-64
ไม่มีความเห็น