ไม่รู้จักพอ ก็พร่องอยู่เสมอ…
รู้จักพอ ก็เต็มอยู่เสมอ…
ปรัชญาคำสอนของครูบาอาจารย์ ที่ท่องจนขึ้นใจ เมื่อยามปฏิบัติ ในภาวะการณ์แบบนี้ กลับต้องแจกแจง รายละเอียดออกมามากมาย เมื่อรู้จักพอแล้ว มีแต่ความสงบสุข ไร้ความทุกข์ และ รู้สึกว่า เหลือเฟือ ด้วยซ้ำไป ดังนั้น การตั้งสติ อะไร จำเป็น ไม่จำเป็น อะไรที่ยังไม่พอจริงๆ อะไรที่จริงๆพอแล้ว เป็นจุดสำคัญ
ยังมีประชาชน จำนวนมาก ที่คาดหวัง หลังสถานการณ์โควิด ทุกอย่าง จะกลับเป็นเช่นเดิมแบบอดีต จึงไม่พร้อมรับความเปลี่ยนแปลง กลายเป็นต้องเผชิญกับความทุกข์ เช่น การท่องเที่ยว จะเป็นแบบเดิมได้ เช่นนั้นหรือ?
