อนุทิน 166177

ชีวิตเราเหมือนกลางคืนมากกว่ากลางวัน เราจึงมองเขาเป็นเหมือนดวงจันทร์… เขาไม่พยายามเปล่งแสงสีทองอร่ามก้าวก่ายสายตาเราเหมือนพระอาทิตย์เวลาที่มันตก เขามีเรื่องราวที่เก็บไว้ แต่ไม่เรียกร้องการรับฟัง

 เพียงแต่ในคืนที่ไม่มีเมฆหมอก เราจะเห็นแสงนวลๆบนนั้น   มันสวยและมีค่าสำหรับเรามาก  เราอยู่กับความมืดได้สนิทใจและหายใจได้เต็มปอด เขาเป็นความเย็นมากกว่าความร้อน  แม้จะมีดวงเดียวเหมือนพระอาทิตย์ แต่เราสามารถมองพระจันทร์นานๆได้โดยไม่แสบตา ...  ก็แปลกดี  ขอบคุณจริงๆที่ไม่แผดเผาเรา  ขอบคุณที่ทำให้เรามีโอกาสได้เห็น    แต่เราไม่ใช่นักบินอวกาศ เราจะเป็นอะไรสักอย่างที่ไม่ไปยุ่งกับดวงจันทร์  แค่รู้ถึงการมีอยู่ก็พอ