อนุทิน 165607

ผู้เขียนมีโอกาสได้ ลปรร.กับเจ้าของสวนผลไม้ และเพื่อนพ่อค้า ในตลาดช่วงเช้า ในประเด็น…

“มังคุด ที่ปล่อยทิ้งกว่า ๓ ตัน (สามารถเล่นกายกรรมได้ในสวน) จาก ต้นมังคุดเกิน ๑๐๐” ชายวัยกลางคน เล่าว่า ช่วงฝนตก ชาวสวนส่งขายมังคุดไม่มีคุณภาพ (ร่วงตกใต้ต้น) ทำให้ ราคาในตลาดตกฮวบ ค่าแรงเก็บมังคุดไม่เคยตก จึงขอทิ้งมังคุดดีกว่า ซึ่งทุกสวนก็เป็นเช่นนี้ มากน้อย…ผู้เขียน บอกว่า ในความเป็นจริงคนไทยไม่ได้กินมังคุดทั่วถึงเลย และเราอาจปล่อยตกเอง แล้วเก็บแปรรูปทุกวัน (นั่นหมายถึง เพิ่มขั้นตอนการผลิต ต้องใช้ทุน และแรงงาน ยังต้องการตลาดรองรับด้วย) ทั้งสองท่านเคยผ่านการอบรมดูงาน การจัดการสวนมังคุดให้ได้คุณภาพ เพื่อส่งขายราคาสูงต่างประเทศ พวกเขาให้ข้อมูลว่า ชาวสวนในท้องถิ่นเรา ไม่สามารถทำเช่นนั้น… สำหรับผู้เขียน เวลานี้ ได้ปล่อยวาง เรื่องการอบรมดูงานแล้ว เห็นได้ชัดว่าเรื่องประเภทนี้กระจายถึงฐานรากแล้ว แต่เหตุใด ประสิทธิผลไม่เกิด ข้อมูลที่สัมผัสได้จริงโดยตัวเรา ความกระตือรือร้นของชาวบ้าน ความรู้ ความสัมพันธ์ ในชุมชน น่าจะเป็นปัจจัยบวกในการแก้ไขปัญหา เพื่อพัฒนาประเทศด้วยซ้ำไป ต้องถามตนเองว่า ทำอะไรได้บ้าง เวลานี้ ที่ยังประโยชน์ ตามความสามารถของเรา…