อนุทิน 163666

ช่วงเย็นวันนี้ ผู้เขียนได้ต้อนรับแขกตัวน้อยวัยเตรียมอนุบาล กับปู่ผู้พิการทางสายตา เพื่อนบ้านผู้เขียน ด้วยขนมขบเคี้ยวอร่อยแบบเด็กๆ วันนี้ผู้เขียนให้เด็กน้อยทีละชิ้น แล้วให้เขาเอาซองขนมที่หมดแล้วกลับบ้านด้วย

ปู่เขาบอกว่า เด็กน้อยเพิ่งถูกย่าตีเพราะซน เมื่อออกมาเดินเล่นก็อยากมาหาผู้เขียน เพราะได้ทานขนมแปลกใหม่ คราวก่อนผู้เขียนถามเด็กน้อยว่าโตขึ้นจะดูแลปู่ซึ่งตาบอดหรือไม่ เขาพยักหน้าตอบรับ

ปู่เด็กน้อยถามผู้เขียนว่า ทำสวนเป็นอย่างไร? เพราะรู้ว่า ผู้เขียนเก็บยอดผักขายมือระวิง ผู้เขียนตอบว่า สนุก เหนื่อย(เลยหยุดพัก) แต่ได้คุณค่ามาก (ไม่ใช่ได้เงินเป็นล้านๆ) ความสุขกายสบายใจ เปรียบเทียบกันไม่ได้เลย ในช่วงเวลาที่ไม่ออกสวนก็สามารถทำงานแบบเครียดได้ ผู้เขียนได้มีโอกาสทบทวน เป็นเวลา ๖-๗ เดือนแล้ว กับ ชีวิตแนวใหม่นี้ ความเข้าใจ เศรษฐกิจ อยู่-เหลือ ชัดเจนขึ้นมาก