อนุทิน 156677

นิทานอีสป เรื่อง แม่ไก่ตาบอด

       ณ บ้านหลังหนึ่ง มีแม่ไก่อาศัยอยู่สองตัว ตัวหนึ่งตาดี ส่วนอีกตัวตาบอดสนิท ในแต่ละวันแม่ไก่ตาบอดจะออกคุ้ยเขี่ยพื้นดิน เพื่อหาอาหารอย่างขยันขันแข็ง ส่วนแม่ไก่ตาดีเอาอต่อยู่เแย ๆ ไม่เคยออกไปไหนไกล เพราะกลัวว่าเท้าอันอ่อนนุ่มทั้งสองข้างจะหยาบกร้าน แม่ไก่ตาดีใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย ด้วยการคอยจิกกินผลไม้ที่แม่ไก่ตาบอดเพียรพยายามหามา แต่มันก็ต้องมีชีวิตอยู่อย่างไร้ค่า เพราะไม่สามารถหาเลี้ยงตัวเองได้นั่นเอง 

 

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

ผู้ที่มีร่างกายพิการหากมีความขยัน ก็มีคุณค่ามากกว่าคนปกติที่ไม่รู้จักทำมาหากิน