อนุทิน 15604

@15599  แลกเปลี่ยนประสบการณ์นิดนึงค่ะ

สำหรับตัวเองนะคะ  ไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องเพื่อน ส่วนใหญ่ มีแต่เพื่อนที่คบกันนานๆมากๆ  บางคน ตั้งแต่ ป.1
อาจจะ เพราะเป็นคนสนิทกับคนไม่ง่ายนัก   ถ้าคบไปสักหน่อย เห็นไม่เข้าที จะ fade away  แต่ไม่โกรธกัน ยังคุย ยังกินกันได้ แต่ไม่ได้ประทับใจอะไร
 ถ้าสนิทกับใครแล้ว เรียกว่า คบจนตายจากกันค่ะ
มีงอน มีโกรธ แต่ต่อมาก็ลืมๆกันไปหมดค่ะ ไม่มีใคร perfect ค่ะ บางทีเราเอง เป็นฝ่ายหงุดหงิดไปเอง

มีอยู่คนนึง คบกันมาเป็น 10 กว่าปี เขาขอให้ไปเป็นพยานเท็จในศาล ก็ปฎิเสธไป เขาโกรธเรา แต่เราไม่โกรธเขา หายไปสักพักใหญ่ นี่ก็กลับมาดีกันอีกแล้ว แต่ไม่สนิทเหมือนเดิม

ส่วนตัว ไม่เคยซีเรียสเรื่องเพื่อนเลย  ถือว่า เกิดมาคนเดียว ตายไป ก็ไปคนเดียว สิ่งที่จะติดตามเราไปได้ทุกภพทุกชาติ คือ บุญค่ะ บุญ คือสิ่งดีๆ ทุกอย่าง ที่เราทำในชีวิต และเกิดความปีติ ในสิ่งที่เราทำ โดยเฉพาะที่เกี่ยวกับการให้ ความมีเมตตา  และความกตัญญูรู้คุณ

มีความเชื่อมั่นเช่นนั้น บาทเดียวเอาไปไม่ได้ แต่ บุญเอาไปได้ เราตายไป แต่วิญญาณยังอยู่
พอเราไม่ซีเรียส เราก็ไม่ไปเคร่งครัดกับเพื่อน ไม่ทำตัวเป็นคน เรื่องมาก จุกจิกกับเขา เขาคบเรา แต่เขาอึดอัดกับเรา  พอมีเรื่องอะไรมาสักนิด แม้จะเป็นเรื่องเล็กๆ  ก็เป็นสาเหตุ ที่หมางเมินกันได้ง่ายๆ
แต่พอเราทำตัว สบายๆ เช่น   ไม่ไปครอบงำเขา  ไม่ไปชี้นำเขาจนเกินเหตุ   ให้อิสระในการตัดสินใจทำอะไร ไม่ไปคอยติเตียนว่ากล่าว 
กลับกลายเป็น เพื่อนกลับชอบเรา คบกันยั่งยืนดี