อนุทิน 155121

วันเสาร์ที่ ๒๑ ตุลาคม ๒๕๖๐
             คนเราเมื่อพบก็มีพรากไม่ว่าจะรักกันมากเพียงใด
บุญวาสนาและกรรมที่กระทำร่วมกันมาย่อมเป็นปัจจัยให้
พบปะและผูกพันกันไม่ว่าในสถานะใดใด ร่วมโชคชะตา
ร่วมทุกข์ร่วมสุข ร่วมผืนแผ่นดิน และร่วมโลกเดียวกันแต่ใน
ความเป็นจริงนั้น ทุกคนล้วนรู้แต่เวลาเกิดแต่ไม่มีใคร
รู้วัน เดือน ปี กำหนดเวลาที่จะจากโลกนี้ไป  ดังนั้นหากตรึกตรอง
ดูให้ดี เราทุกคนล้วนมาและจากไปอย่างโดดเดี่ยวตามบุญ
กรรมที่กระทำมา  ไม่มีใครเดินทางร่วมสองในเวลาจากโลกนี้ไป
ผลการประพฤติปฏิบัติตนเมื่อยังอยู่ในโลกนี้ เท่านั้นที่ฝากเอาไว้
ให้คนรำลึกนึกถึง และเป็นแนวทางในการประพฤติปฏิบัติตาม
ในสิ่งที่ดี  ชีวิตสำคัญที่ปัจจุบัน  อดีตหวนกลับไปไม่ได้  ส่วนอนาคต
ก็ยังไปไม่ถึง ตั้งสติให้มั่นทำปัจจุบ้นขณะให้ดีที่สุด เมื่อนั้นแม้จะจาก
โลก(ร่างกาย)นี้ไป ก็จะมีสุขคติเป็นที่หมายอย่างแน่นอน.....