อนุทิน 14999

@14980

• ดูเหมือนจะหงุดหงิดอยู่นะค่ะนี่
• พี่ว่ามันต่างกันอยู่ที่การฟังของคนตอบคำถามค่ะ
• ฟังคำถามแบบไม่แปลต่อ ก็จะตอบตรงไปตรงมา ไม่มีขยายความ แล้วจบกัน มีอะไรจะถามอีกก็ขึ้นประโยคใหม่
• ฟังแล้วแปลต่อ คำตอบก็จะมีอะไรออกมามากมาย กลายเป็นเรื่องอ้อมไปก่อน กว่าจะวกเข้ามาหาต้นเรื่องที่ถาม บางครั้งไอ้ที่จะตอบเลยไม่ตรงกับที่ถามให้งงไปทั้งคนถาม-คนตอบก็มี
• ตัวอย่างง่ายๆ คือ ภาษาอังกฤษ  ถ้าเป็นคำถามขึ้นต้นด้วยกริยา Do,Did , Have, Had คำตอบก็จะมาแบบตรงๆ yes,no แต่พอถามด้วย What Where When Who ตอบตรงๆได้เลย ตรงไปตรงมาก็ได้ หรือ อ้อมไปสักหน่อยก็ได้คำตอบอีกแบบ แต่ก็ไม่ใคร่ต้องตีความเท่าคำตอบ  How, How to, Why
• พี่ว่าเราคนไทยมันละเอียดอ่อนด้วยมั๊ง และ ภาษาไทยเราก็ลดเลี้ยวคำได้เยอะ  จึงมักผูกติดคำถามไปกับเรื่องราวอะไรที่สามารถแงะติ่งในคำถามเพื่อหยอดเรื่องที่ผูกโยงอยู่ใส่ไปในคำตอบด้วย
• ส่วนใหญ่พี่มักจะพบคำตอบอ้อมแบบนี้ในคุณละเอียดที่ไม่ละออ และคุณชอบแปลค่ะ
• เรื่องธรรมดาค่ะ น้องขา พบได้ในคนทุกระดับ ไม่จำเป็นต้องจบสูงส่งมามากมาย 
• ความเป็นหมอทำให้เข้าใจความรู้สึกของน้องนะค่ะ
• เวลาคนไข้มาหาหมอ เจอค่ะเจอ เราก็อยากให้เขาบอกเราให้ตรงเรื่องเพื่อให้เราได้ทำอะไรให้เขาในเวลาที่รวดเร็ว  อือหือ บางคนตอบยาวมาก เล่าย้อนตั้งแต่ 10 ปีก่อนมาจนถึงเรื่องเมื่อเช้า แล้วเรื่องที่ทำให้มาหาก็เรื่องเมื่อเช้านี้เองแหละ  บางคนก็ตอบแค่ ใช่ ไม่ใช่ ทีละคำถาม บางคนไม่ตอบเอาซะเลย 
• ทั้ง 3 รูปแบบนี้ เจอมาหมด จนฝึกตัวเองเรื่องการฟังได้ถึงระดับ พี่จึงเข้าใจว่า ไอ้ที่เล่าทั้ง 3 แบบนั่นนะ คือ สไตล์คนที่มีเรื่องกริ่งเกรงเราอยู่นะ พอเราเปิดประเด็นและวางตัวให้เขาเข้าใจอารมณ์เรา เรื่องที่รำคาญเขาก็หมดไป บอกเขาไปตรงๆว่า บอกมาได้ทุกเรื่อง หมอไม่โกรธคุณหรอก
• บางคนก็บอกนะ เพราะเขาฟังออกว่า เรายินดีฟังเขา บางคนก็ไม่บอกตรงนะ แต่ใช้วิธีลองเชิง บอกดูหน่อยอ้อมๆ จะว่ายังไง ยังรำคาญไหม จะหงุดหงิดที่จะฟังไหม คนแบบหลังนี่เขาไวกับอะไรที่ไปกระตุกความเกรงเดิมๆก่อนหน้าแล้ว ถ้ามีสัญญาณอะไรที่เขาแปลไปเป้นเรื่องที่เขาเกรง เขาก็ไม่บอกต่อแล้วค่ะ
• ซูซานนี่น่ารักเนอะ ตรงๆดี  ให้มันจบเป็นจบนี่พี่ว่าดีเนอะ 
• แต่ไอ้นิสัยแบบนี้ คนไม่รู้ใจ เขากลัวนะจ๊ะ น้องจ๋า ยิ่งคนชอบคิดต่อ นี่เขายิ่งกลัวมากเลย เหมือนที่พี่ยกตัวอย่างที่พี่เจอในคนไข้ข้างบนไง