อนุทิน 144562

ผมเป็นคนหนึ่งที่ชอบมอง สิ่งมีชีวิตรอบกาย และสิ่งไม่มีชีวิต ที่มนุษย์ได้สร้างขึ้น ผมเฝ้ามองความแตกต่างของความเป็นอยู่ ผมมองถึงเขาคิดอะไร และเราเอง ตัวผมเองคิดอะไร เรามองเขาพอเขามองเราจะคิดอย่างไร ผมอยากมีความสามารถมองเห็นความคิดของมนุษย์ ที่เดินไปมาขับรถ ไปตามถนนเขากำลังคิดอะไร แต่สำหรับตัวผมเองแล้ว ผมเก็บรายละเอียดริมทาง เก็บไปเรื่อยๆ จนมาเจอสุนัขที่มีเพื่อนมนุษย์ไปสวมเสื้อให้เขา คงจะกลัวว่ามันจะหนาว ผมมองไกลๆ นึกว่าคนแก่กำลังก้มทำอะไรสักอย่างหนึ่ง พอนั่งรถผ่านไปอีกก็มองเห็นชายคนหนึ่งอายุราวๆ 50 สวมรองเท้าบูท เสื้อเก่าๆ กางเกงเก่าๆ กำลังถือไม้กวาดเตรียมทำความสะอาดที่พักที่เอาป้ายผ้าไวนิลมากางปักไม้เป็นเสาทำเหมือนล้อมผ้า แต่ด้านบนโปร่ง ที่พักอยู่ไต้ทางด่วน ติดคลอง ผมมองเห็นสภาพความเป็นอยู่แล้ว้รายังดีกว่าเยอะ ผมยังมีผ้าห่ม มีเสื้อแขนยาว แต่เขาไม่รู้จะมีหรือเปล่าผมก็ไม่รู้ก็ขอคิดในแง่ดีแกคงจะมีเตรียมไว้เพื่อสวมใส่เวลาหน้าหนาวเหมือนกัน ผมนั่งรถผ่านไป จดจำมาเล่าผ่านตัวหนังสือ

แนะนำติชมได้ครับมือใหม่หัดเขียนครับผม น้อมรับคำติชม...ขอบคุณครับ

[ธิ]

ช่างคิดค่ะ