อนุทิน 139065

เมื่อยามโกรธ

ณ วังบูรพาภิรมย์..พาพุรัต

ลู๊...ง.ง....ผ๊มละก็ไม่ชอบเลย...มีคนมาเรียกยาม...ยาม.ๆๆๆๆ..ทำไมต้องเรียกอย่างนั้น...ตำแหน่งหน้าที่ไม่เรียก.......แล้วให้เรียกอาไรล่ะ....ก็ ร.ป.ภ.น่ะ..ร.ป.ภ./ร.ป.ภ..เรียกเป็นกันบ้างไหม...อ๋อ...ร.ก.ป.ไม่ช่.า.ย.ร.ป./ภ.ร.ป.ภ.เรียกให้มันตรงหน่อยนะลุง...ฉุน...อ้าว...ก็สมัยก่อนน่ะ คำไทย เขารียกใช้กันเป็นคำโดด คำเดียว คำเดี่ยว..เข่น พี่. ป้า. น้า. อา.หมู.หมา. กิน.มี .รวย .สวย.แล้วทีเอ็งมาเรียกข้าว่าลุงข้าก็..เอ๊อ...ไม่เห็นมีอะไรมาพอกให้ต้องยาว...ข้าก็เออแล้ว...แล้วมาโกรธคนเข้ามาเที่ยวเรื่องอะไรกับคำว่ายา...ม ลุ๊ง...เรียกยามอีกแล้วอ้าว...แล้วร.ป.ภ.มันแปลว่าอะไร.ลุงต้องเรียกผมใหม่นะ..ร.ป.ภ.แปลยศเป็นว่า "ผู้รักษาความปลอดภัย"จะรักษามันทำไมว่ะ.ไอ้ความปลอดภัยน่ะ หน้าที่ยามมันต้องแปลว่า "รักษาความปลอดภัยและทรัพย์สินให้กับลูกค้าที่เข้ามารับบริการ"..โฮ้ย...ไม่ต้องยาวอย่างลุงพูดหรอก แต่เอ็งอย่ามาเรียกลุงสั้นๆไม่ได้นะเอ็งต้องเรียกว่า "คุณลุงผู้เปรียบเสมือนพี่ชายของผู้บังเกิดเกล้าของกระผม"....เว้ย....จะบ้า....คนละเรื่องเดียวกันเลย...คุยกับลุงเนี่ยนะ....ฮ๊วย..เออ....อ้าวจะไปไหนล่ะ..