อนุทิน 132742

มีเรื่องขำๆน่ารักๆของคุณยายมาเล่าให้ฟังค่ะ..

เมื่อสองวันที่แล้วสักสี่ทุ่มเราสองคนแม่ลุกต้องไป 7 11 เพราะร้านแถวนี้ปิดตั้งแต่สองทุ่มแล้วจะเหลือเพียงร้านนี้ร้านเดียว..ตัดสินใจจูงมอไซด์คู่ชีพออกมาจากบ้าน แล้วก็บึ่งไปทันที ก่อนไปก็ถามยายว่าจะเอาอะไรไหม ยายห้ามเสียงหลง พร้อมบ่นกระปอดกระแปดตามปะสาว่าไปทำไมดึกๆดื่นๆ หนาวก็หนาว ไม่ต้องไป ตอนเช้าค่อยไป เราบอกไม่ได้หรอกค่ะคืนนี้จำเป็นต้องใช้..ว่าแล้วเราก็มีเงินติดตัว ไม่ถึงร้อย พากันวิ่งปร๋อออกไปทันที

บรรยากาศช่วงหน้าหนาว เงียบสนิท มีแต่ความหนาวเย็นปกคลุม เราสองคนบึ่งรถอย่างไวใช้เวลาแค่ 5 นาทีก็ถึงจุดหมาย แต่ให้ตายเหอะทำไมอากาศใน 7 11 มันอุ่นกว่าข้างนอกแบบนี้ล่ะ..เราเข้าไปถึง แทบไม่อยากออกเลย แต่เนื่องจากเงินที่เอาไปมีจำกัด เมื่อเลือกได้ซีดีที่ต้องการแล้ว เราก็อยากกินขนมคุ๊กกี้ถั่วมังแต่มันแพงตั้ง 35 บาท ตังค์ไม่พอแน่ๆ ส่วนลูกสาวก็อยากกินนมถั่วเหลือง เราเลยปล้ำกันเพื่อเอาเงินไปซื้อของที่เราอยากได้ กอดปล้ำกันหัวร่อลั่น ลากกันไปลากกันมาใน 7 11 พนักงานมองพวกเราสองคนแม่ลูกแล้วยิ้มๆๆ ในที่สุดพวกเราก็ใช้วิธีอหิงสา เป่ายิ้งฉุบกัน ว่าเอาขนมอะไรก็ได้ที่กินได้ทุกคนแล้วราคาถูกลงมาหน่อย ลูกสาวเลยตัดสินใจควักเงินตัวเองออกมาสมทบ..ฮ่าๆๆ..ต้องหยั่งงี้สิ..ร่วมด้วยช่วยกันหน่อย..ตามแผนที่เราวางไว้เป๊ะ..ฮ่าๆๆ..

กลับถึงบ้าน..พวกเราก็รีบควักของที่ต้องการออกมา คุณยายจอมจุ้นเดินมายืนข้างๆลูกสาวแล้วแย่งถุงของไปจากมือ ทำหน้าตาเจี่๋ยมเจี้ยม ถามว่า มีอะไรกินบ้าง ไหนเอามาดูสิ ฮ่าๆๆ..ที่ตะกี้ห้าม ถามแล้วบอกไม่เอา ที่ยังงี้มาทำหน้าตา เหมือนเด็กน้อย เรายักคิ้วให้ลูกสาวขำๆๆ เป็นที่รู้กัน..ฮ่าๆๆ..คนแก่นิว่าไปก็น่ารักนะ..รักนะ..แต่ไม่กล้าแสดงออก..รู้หรอกน่า..ที่ห้ามเรานะ..เพราะห่วง..เลยส่งขนมเค๊กกล้วยหอมก้อนเล้กๆให้กินก่อนเคี้ยวหมากตุ้ยๆ และนอนหลับข้างๆพวกเราหน้าทีวีก่อนที่เราสองคนจะแยกกันทำงานในห้องเดียวกันแต่คนละมุม..อิอิ..