อนุทิน 132705

                        บ้านคู่..กลอนปล่อย

 

ดาษดื่นด้วยพันธุ์เภทไม้    ชูชันช่อใบชอนกิ่ง

ลมร่าลงเพลินช้อนใบ       เอนพลอยพริ้วในแรงลม..

 

สูดกลิ่นต่อมวลบุบผา      เพลินลอยเหิรมาชื่นใจ

พาฝันกระเจิงเหลิงไป      คล้ายอยู่ในแดนสวรรค์..

 

ห่านกู่อยู่เคียงคู่ขัน         คอยคลอเสียงกันพาไป

บินว่ายลงธารน้ำใส         วนเวียนมิไกลเกินไกล..

 

บ้านคู่อยู่ริมฝั่งเขา          ภูมิลำเนาแดนไทย

แก้วเอ๋ยเจ้ามองหาใคร     ฉันอยู่ใกล้เธอเสมอ..

 

 

[ณัฐนพ มนู อินทาภิรัต]

ได้มาจากประสบการณ์จัดฉากทางความคิด