.... โรงเรียนสวย...และ มีสตางค์..ได้. ด้วยมือเรา....
ครูผอ.ครับ ...วันนี้ว่างหรือเปล่า ...เอออ..ว่าง.ว่าง. ทำไมจ๊ะ เออ วันนี้ มีชั่วโมงของครูครับ...เอ๊ะ!!! นี่เราลืมไปเลย... ตายแล้ว เราไม่ไม่ได้สอนเป็นอาทิตย์เลยหรือนี่ ..เอ ..แต่เข้านายเคยบอกว่า จงทำเพื่อประโยชน์ส่วนรวมก่อน (ค่อยสบายใจหน่อย) ....เอาไป ..วันนี้ไปตัดบวบกัน...ไม่ทันละครับ ...บวบพวกเราแก่เกือบหมดแล้ว แป๋ว ..อ้าว..แล้วทำไม หนูๆๆ ไม่เก็บไปกินที่บ้านเล่า .. พวกเรา ..กลัวครูหักคะแนน ..ครับ.. ปัดโธ่!!!! โว๊ย!!! ไป.. ไปดูกัน ..เอามีดและกะละมังไปด้วย .. ครั๊บผม..ครูครับผมว่า วันนี้ เอาไปขายก่อนนะครับ เอ๊า... ทำมัยละ ขายเอาทุนก่อนครับ เอาเลอะ ...เยี่ยมเลย ..ครูยกนิ้วให้ 15 นิ้ว... เอ๊ย 12 นิ้วเลย ..ลูกศิษย์ครู คิดได้งัย .
ขอบคุณ มากๆๆ ทุกกำลังใจ ซึ่งหาซื้อไม่ได้ในโลตัส บิ๊กซีคะ
เด็กคนที่บอกให้ไปขายบวบนั้น อนาคตนักธุรกิจแน่ๆเลยคะ สุดยอด.
เยี่ยมมากค่ะเด็กๆ อนาคตของชาติ
นึกถึงตอนเด็กๆ สมัยอยู่ชั้นประถม ปลูกผักสวนครัวที่โรงเรียน แปลงผักของใครปลูกอะไรก็เก็บไปบ้านได้ ได้คะแนนด้วยได้เอาไปกินที่บ้านพ่อแม่ก็ดีใจ(ห้าสิบกว่าปีมาแล้ว)