อนุทิน 127957

การประพฤติการปฏิบัติธรรมพระพุทธเจ้าท่านให้เรามาแก้ที่ตัวเอง อย่าไปแก้ที่คนอื่น อย่าไปเอาดีเอาชั่ว เอาไปเอาถูกเอาผิดกับคนอื่น เราถือโอกาสถือเวลาว่าสิ่งต่าง ๆ  ที่มันเกิดขึ้นกับเรานั้นเป็นโอกาสที่เราจะได้แก้จิตแก้ใจปรับจิตปรับใจ จิตใจของเราอย่าคล้อยตาม อย่าเอียงตาม เมื่อคนอื่นเค้าทำไม่ดีทำไม่ถูกเราก็อย่าไปทำผิดเหมือนเค้า เมื่อคนอื่นเค้าพูดไม่ดีไม่เพราะก็ช่างหัวเค้า หรือว่าคนอื่นเค้าเป็นโรคประสาทเราก็อย่าไปเป็นเหมือนเค้า เค้าเป็นบ้าเราก็อย่าไปเป็นเหมือนเค้า เราก็อยู่ส่วนเรา เค้าก็อยู่ส่วนเขา 

อย่างเรานี้นะ... มันต้องได้ยินคำพูดที่ไม่ดี เราก็เห็นอาการกิริยาเค้าเป็นโรคประสาท เห็นการกระทำของเค้ามีความเห็นแก่ตัวอย่างนี้แหละ ก็ให้นักปฏิบัติทั้งหลายถือว่าเราเป็นคนโชคดีนะที่จะได้แก้ที่ใจของเรา โลกของเรานี้เต็มไปด้วยความเกิดความแก่ความเจ็บความตาย ความพลัดพรากความไม่ได้สมหวังน่ะ นี้ก็ถือว่าเป็นขุมทรัพย์เป็นอริยทรัพย์ที่ให้เรามาแก้ที่จิตที่ใจว่าเราก็ย่อมเป็นอย่างนั้นเหมือนกัน เพียงแต่เดี๋ยวนี้มันยังไม่ถึงเราเน๊อะ 

อย่างเราเป็นคนคนหนึ่งอย่างนี้แหละ คนนั้นก็มาฟ้องว่าคนโน้นไม่ดีอย่างโน้น ไม่ดีอย่างนี้ พระพุทธเจ้าท่านสอนเราว่าเรามีหูก็ฟังไป เรามีตาก็ดูไป เราฟังแล้วก็แล้วไป อย่าไปสานเรื่องสานราวให้เป็นเรื่องเป็นราว เราฟังคนนี้พูดก็ว่าเหมือนกับคนนี้ถูก ถ้าเราฟังอีกคนที่เป็นคู่กรณีมาพูดเค้าก็พูดดีพูดถูกน่ะ 

พระพุทธเจ้าท่านถึงให้เราทำเรื่องใหญ่ให้เป็นเรื่องเล็ก ทำเรื่องเล็กไม่ให้มีเรื่อง เราพยายามนิ่ง เราพยายามหยุด เราพยายามเย็น เราอย่าพากันวุ่นวาย วิ่งตามสิ่งภายนอก คนเรามีตามันก็เห็นสิ่งที่ดีไม่ดีทั้งนั้นแหละ เรามีหูเราก็ได้ยินสิ่งที่ไม่ดีทั้งนั้นแหละ  จะดีหรือจะชั่วทุกอย่างมันก็เป็นอนิจจัง ถ้าเราไปยึดมั่นถือมั่นมันก็เป็นทุกข์ เพราะทุกอย่างมันเป็นอนัตตาไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน

[วิชญธรรม]

มาเป็น series เลยครับ :)