คนเราเมื่อไม่ได้ตามใจก็ต้องมาแก้ที่ใจ เพราะสิ่งที่มีปัญหาก็คือใจที่มีปัญหา
ต้องทำใจของเราให้สงบให้ได้น่ะ... ใจของเรามันก็ค่อย ๆ เกิดปัญญาว่าธรรมะนี้ มันเป็นสิ่งที่ทวนกระแส ถ้าเราทำตามใจตามอารมณ์น่ะชีวิตนี้ก็มีแต่ผิดหวัง โลกนี้ก็ย่อมมีแต่ความเห็นแก่ตัว ถือพรรคถือพวก ถือชั้นวรรณะชาติตระกูล “เอาดีใส่แต่ตัว เอาสุขใส่แต่ตัว เอาความทุกข์ให้คนอื่น มันไม่ถูกต้องเลยมันไม่ยุติธรรมเลย...!”
ใครคิดได้มาก ใครวางแผนได้ดีกว่ากัน ใครวางแผนได้ดีกว่าคนอื่นก็เอาเปรียบคนอื่น ขาดความเป็นธรรมขาดความยุติธรรม อาชีพบางทีก็ไม่ยุติธรรมน่ะ ขายเหล้าขายเบียร์ ขายปืน ทำบ่อน ค้าขายมนุษย์ ค้าขายสิ่งเสพติดยาเสพติด เพราะว่าอะไร...? เพราะว่ามีความเห็นแก่ตัว
บางคนก็คิดนะ... คิดว่าเราเป็นคนเสียสละมาก ๆ เป็นคนมีศีลมีธรรมเราก็ถูกคนอื่นเอาเปรียบ เราก็เสียเปรียบ ถ้าเราคิดอย่างนั้นมันไม่ใช่ตัวเรานะ มันเป็นกิเลสในตัวเราคิดนะ “มันเป็นกิเลสคิดมันไม่ใช่ธรรมะ...”
คนเรานี้ความสุขต้องได้มาจากเป็นผู้ให้ผู้เสียสละอันเกิดจากความสงบการทำตามใจตัวเองนั้นน่ะคือการสร้างปัญหา ถ้าเราเป็นคนเสียสละเป็นคนดีน่ะ ครอบครัวเราก็ย่อมมีความสุข องค์กรของเราก็ย่อมมีความสุข ประเทศชาติก็ย่อมมีความสุข ทุกคนก็มีความต้องการ
สิ่งที่สำคัญอยู่ที่เราทุกคนมีความเห็นแก่ตัวไม่ยอมเสียสละ ไม่ยอมลดมานะละทิฏฐิ มีแต่จะเอาแต่ใจตัวเอง เอาแต่อารมณ์ตัวเอง
เราทำความดีมันมีแต่สงบมีแต่เย็นน่ะ ไม่มีใครมาได้เปรียบเรา เราไม่ได้เสียเปรียบ ใครหรอก การชนะจิตชนะใจตัวเองได้คือการชนะข้าศึกทั้งหลายทั้งปวง พระพุทธเจ้าท่านเมตตาสอนเราอย่างนี้นะ