25 กรกฎาคม 2556
วันนี้ออกเดินทางจากขอนแก่นไปรับแม่ที่อำเภอแวงน้อยเพื่อจะมาพบหมอตามกำหนด แต่ด้วยที่มีความรู้สึกแบบไม่ปลอดภัย ก็เลยยกมือไหว้พระแล้วก็ท่องคาถาโพธิบาท ท่องไปขับรถไปด้วยค่ะ (คาถาป้องกันภัย 10 ทิศ) ขณะที่ขับรถออกจากขอนแก่นได้ไม่นานก็มีเรื่องให้ตกใจ เห็นต้นสนที่ปลูกอยู่ร่องกลางถนนกระดอนขึ้น 4-5 ต้น แล้วก็มีอะไรสีดำกระดอนพลิกควำพลิกหงาย อยู่ถนนอีกเลนด้านหนึ่ง เราเลยแตะเบรค ปรากฎว่าเป็นรถเก๋งสีดำตีลังกาในลักษณะหงายท้องอยู่ร่องกลางถนน...รถเราถึงตรงนั้นพอดี เราตกใจมากชลอรถจอดข้างทาง แล้วตั้งสติ รถคันอื่นที่ขับตามมาก็ทำเหมือนเราคือแอบข้างทางตรงริมถนนยาวเป็นกิโลเลยหละ พอเราได้สติก็กดโทรศัพท์ เรียก 191 (คิดออกอยู่เบอร์เดียว)แต่กดอย่างไรก็ไม่ติดตอนนี้คนเริ่มทะยอยกันลงจากรถเพื่อที่จะไปช่วยเหลือคนที่อยู่ในรถ แต่สิ่งที่เราเห็นก็คือทุกคนกำลังโทรศัพท์กัน...เรามารู้ตอนหลังว่าต่างคนต่างก็กด 191 สายเลยไม่ว่าง สักครู่คนที่อยู่ในรถคันที่ตีลังกาก็ค่อยๆคลานออกมา เป็นเด็กหนุ่มสองคน ทั้งสองคนไม่เป็นอะไรมากแต่ตกใจจนหน้าซีด แต่แหม ดูสถาพรถแล้ว..เฮ้อ รถเยินขนาดนี้ คนไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว ...นับถือน้ำใจคนไทนค่ะเราไม่เคยทิ้งกัน.........................
ไม่มีความเห็น