บางครั้งการต่อสู้ดิ้นรน..ทำมาหากิน..ต้องแข่งกับตัวเองและเพื่อนร่วมงานกัน..
บางครั้งการแข่งขันที่เกิดขึ้น..ก็เพื่อเอาตัวเองรอด..
หากมัวแต่แก่งแย่งแข่งขันเพื่อให้ตัวเองเด่นดี..
โดยข้ามหัวเพื่อนพี่น้อง..หาใช้ความสุขใจที่แท้จริงไม่.
ตรงกันข้ามกลับเป็นการถูกสังคมรังเกียจเสียอีก...
การยอมรับความจริง..ปลงตก..กับสภาพสังคม..ที่ห่อหุ้มด้วยลัทธิทุนนิยม..
ผลประโยชน์..และการชิงดีชิงเด่น..ถอยออกมา..แล้วอยู่กับความเป็นจริงกับสิ่งที่เราสบายใจ..
พอใจ.ไม่ต้องเด่น ไม่ต้องดัง..ทำตัวสบายๆ ทำงานที่เรารักให้ดีที่สุดและเต็มที่กับมัน..
แบ่งเวลาให้เป็น..หัวเราะซะบ้าง..มีเพื่อนดีๆ..สักกลุ่ม..แค่นี้...บางทีจิตใจเรามีพลังขึ้น..เยอะ..
ไม่มีความเห็น