โดนหวัดเล่นงาน..ซะน่วมเลย..ลุกไม่ขึ้นตั้งแต่เมื่อวาน..
แต่วันนี้ฝืนใจ..โซซัดโซเซ..ไปทำงาน..ห่วงหน้าที่..ห่วงนักเรียน..
กินยาแก้หวัด..ง่วงเหลือเกิน..ฝึกซ้อมนักเรียนเพื่อเข้าแข่งขัน
ครูก็นั่งสัปงก..เด็กน้อยก็เหลือเกิน..ไม่ตั้งใจเอาซะเลย..
เครียดนะนิ..รู้ไหม..?
กลับมาตอนเย็น..กะจะนอนพักสักหน่อย..มองเห็นกล้วยไม้ที่ห้อยอยู่..
นึกสงสาร..คงไม่ได้กินน้ำมาหลายวัน...ตัดสินใจงัดออกมาแบ่งกอให้น้อยลง
จาก15 กอ ซอยให้เหลือกอเล็กๆได้เกือบ 40 กอ..
นั่งตั้งแต่ 4 โมงเย็นถึงสามทุ่ม..อะโล่..ปวดหลังน่าดู..
มือก็เจ็บ..ลวดตำ..แต่โตแล้ว..บอกตัวเอง..ต้องอดทน..
พรุ่งนี้ต้องขับรถเดินทางไกลอบรมอีก..ร่างกายยังไม่พร้อม..
ต้นไม้ก็ไม่เรียบร้อย..ห่วงหน้าพะวงหลัง..ทำไงดี..คืนนี้..จะหลับไหมนิ..
นี่กระมังเขาเรียก...ความทุกข์..
ไม่มีความเห็น