อนุทิน 125638

คนเราทุกคนน่ะ ถ้าเรารักษาศีลดีใจของเรามันก็สงบ เพราะเรากระทำแต่ความดีเราไม่มีความผิด

คนเรามันไม่สงบเพราะ หนึ่ง มันมีความอยาก สอง มันมีความผิด ใจมันถึงไม่สงบ  เมื่อศีลไม่มีสมาธิมันก็ไม่มี ศีลสมาธิมันเป็นขบวนเดียวกันมันจะแยกกันไม่ได้ ปัญญากับสมาธิมันก็ไปขบวนเดียวกัน มันแยกกันไม่ได้ พระพุทธเจ้าท่านถึงให้เราเน้นมาที่ใจมาที่ตัวเจตนา

ประชาชนคนส่วนใหญ่ก็วิตกกังวลว่าเรารักษาศีลนี้ก็ถูกคนอื่นเค้าเอารัดเอาเปรียบ  มันลิดรอนสิทธิในการทำมาหากิน เป็นแต่ผู้แพ้ ถูกสังคมเค้ารังแกเบียดเบียน อันนี้มันมีความคิดเห็นผิดนะ เรามีความคิดเห็นผิดเหมือนกับเราเกิดมาน่ะเราจะปลูกต้นไม้ใหญ่ๆ ไว้  เราก็ไม่ปลูก เราคิดว่าเราปลูกต้นไม้ใหญ่แล้วเราก็ไม่ทันเห็นเดี๋ยวเราตายก่อน เราก็เลยไม่ปลูก  เราไม่ได้คิดว่าเราต้องเสียสละเพื่อให้ลูกให้หลานให้เหลน

[สายลมแห่งความหวังดี]

ชอบค่ะ.ทุกครั้งที่มีโอกาส จะไป..เสมอๆ