อนุทิน 125402

เมื่อทุกสิ่งผันแปรไม่แน่นอน

 จะเดือดร้อนเหนี่ยวรั้งทำไมหรือ

 ถึงไขว่คว้าให้หยุดสุดสองมือ

 คงยากยื้อให้คงอยู่เคียงคู่เรา

 ถึงวัตถุสิ่งของที่ต้องใช้

 เนิ่นนานไปใช้บ่อยบ่อยย่อมพลอยเก่า

 หากยึดมั่นถือมั่นไม่บรรเทา

 ทุกข์เบาเบาย่อมหนักนับทวี

 นับประสาอะไรใจคนเล่า

 ไม่เหมือนเก่าขึ้นลงหาคงที่

 ย่อมสอดส่ายพึ่งพิงสิ่งดีดี

 แม้เรานี้ก็เป็นดังพรรณนา

 ชีวิตใครใครเขาก็เท่ากัน

 ย่อมพากเพียรใฝ่ฝันปรารถนา

 เสาะแสวงความมั่นคงแห่งชีวา

 ถึงเวลาก็เปลี่ยนแปลงแสดงไป

 ก็จงรู้เท่าทันมันทุกสิ่ง

 รู้เท่าทันกับความจริงสิ่งไหนไหน

 เมื่อประสบพบผ่านการใดใด

 จงวางใจให้เป็นเถิดประเสริฐนัก