อนุทิน 125352
อักขณิช
เขียนเมื่อตามปกติน้องแพรวพราวกับพี่เพียงพอจะไปนอนที่ห้องของคุณยาย แต่หลายวันก่อนน้องแพรวพราวไม่สบาย ก็เลยให้มานอนที่ห้องของพ่อกับแม่
คืนนี้ ผมเห็นว่าน้องแพรวพราวหายดีเป็นปกติมาหลายวันแล้ว ก็เลยลองเจรจาให้เธอกลับไปนอนที่ห้องของคุณยายตามเดิม
"คืนนี้น้องแพรวไปนอนกับยายนะลูก" ผมบอก
"ไม่เอาค่ะ หนูจะนอนกับพ่อกับแม่ อบอุ่นดี" น้องแพรวพราวบอก
"ยายคิดถึงและอยากกอดหนูน่ะ"
"ไม่เป็นไรค่ะ ให้ยายกอดพี่เพียงพอแทนก็แล้วกัน"
"ตอนนี้หนูโตแล้ว หนูควรไปนอนกับยายนะลูก เพราะหนูหายป่วยดีแล้ว"
"ไม่ค่ะ หนูยังไม่หายดีเลย หนูยังเจ็บคอและยังไออยู่นะค่ะ แค่ก แค่ก แค่ก" พูดเสร็จเธอก็แกล้งไอให้ดู จากนั้นก็มุดเข้าไปในผ้าห่มแบบหน้าตาเฉย ในขณะที่ผมได้แต่นั่งกัดฟันกรอดๆ อยู่ข้างเตียง
"อ๋าย! ลูกหนอลูก ลูกช่างไม่เข้าใจพ่อเลยจริงจริ้ง ให้ตายเถอะซาร่า! " (555)