แบนทั้งคู่
สูบล้อหลังก่อนดีกว่า
บีบดู...แข็งได้ที่
สูบล้อหน้าต่อไป
บีบดู...ก็แข็งได้ที่
เช่นกัน
พิจดูสนิมเครอะที่โซ่
ช่างหัวมันเถอะ...
ปั่น...ปั่น...ปั่น
เลี้ยวไปดูดอกบัวในกระถางดีกว่า
ก้มหน้าใกล้...เจ้ายังไม่ตื่นจากหลับไหล
ดอกยังตูม...ไม่บาน
ขาน่ะปั่น...ปั่น...ปั่น
วนเป็นวง
แต่หน้าแหงนขึ้นสูง
สองตาแลมองดูยอดไม้ไหว
เพราะสองตาแลมองของสองสิ่ง
คนละตา...ไม่ได้
ฝืนธรรมชาติ
...
ปั่นออกมาจากที่เดิม
เลี้ยวไปอีกทางที่เคยไป
เอาขาตั้งลง
เด็ดดอกพุดขาวบานสะพรั่งเต็มต้น...
จมูกดมสูดความหอมนวล
เอ...หอมคล้ายคล้ายดอกสะเลเต
...
ปั่น...ปั่น...ปั่น
เสียงนกร้องจ็อกแจ้ก
วันนี้ไม่เห็นกระรอกน้อยไต่สายไฟสักตัว
ไปไหนกันนะ...
ปั่น...ปั่น...ปั่น
ลองกดกริ่ง...อืมยังดังเหมือนเดิม
ถึงบ้านแล้วซิ
ขอบใจเจ้าเสือใหญ่...แม้ใครจะเรียกเจ้าว่าเสือเล็กที่เข้ามาทักทายจ้า
กับอีกวันของจักรยานคู่กาย
ไม่มีความเห็น