อนุทิน 125036

“โรงเรียนแห่งความสุข”

                           

          วันแรกที่เดินเข้ามาในรั้วโรงเรียนแห่งนี้ เมื่อวันที่ 14 พฤษภาคม พ.ศ 2556                                            เป็นการเปิดเทอมวันแรกของเด็กๆ ในฐานะที่ดิฉันเป็นครูฝึกสอน ก็มีสิ่งที่แอบหวังอยู่ลึกๆ คือ การที่มีเด็กมายกมือไหว้ สวัสดีครับ/ค่ะคุณครู ความหวังข้อที่ 1 ก็ผ่านไปได้ด้วยดี เด็กๆนอบน้อมยกมือไหว้ รู้สึกดีใจมาก หลังจากนั้นก็เริ่มเข้าสู่การเรียนการสอน วันแรกเหนื่อยมาก เพราะยังควบคุมชั้นเรียนไม่ได้  วันต่อมาเริ่มมีความสนิทสนมกับนักเรียนมากขึ้น ทำให้กล้าที่จะทำโทษสำหรับคนที่ทำผิด และไม่ตั้งใจเรียน มีเด็กหลายคนที่ไม่เข้าใจในเนื้อหา เพราะไม่มีพื้นฐานมาเลย บางคนถึงขนาดอ่านไม่ออก เขียนไม่ได้ทำให้เป็นเรื่องที่ต้องให้ความช่วยเหลือเด็กฟ เหล่านี้ มีเด็กคนหนึ่งเป็นเด็กที่เกเรมาก โดนทำโทษตลอด เรียกได้ว่าเป็นเด็กไฮเปอร์ เพราะเค้าจะไม่อยู่นิ่งเลย ดิฉันเองก็ได้ทำโทษ เค้าเช่นกัน หลังจากที่ทำโทษ เค้าก็นิ่งไป   ดิฉันเลยเดินเข้าไปหาเค้า และถามว่าเคยโดนตีใหม เค้าตอบว่าโดนบ่อย สักพักเค้าก็วิ่งหายไปร้องในห้องน้ำ ดิฉันรีบวิ่งตามไปดู เค้าเข้าไปร้องในห้องน้ำ ทำให้รู้สึกผิดมาก เข้าไปกอดแล้วรู้ไห้ไปกับเค้าด้วย หลังจากนั้นก็สัญญากับตัวเองว่าจะไม่ตีเด็กคนนี้อีก เพราะเค้ามีพรมด้อยในเรื่องนี้อยู่ พยายามพูดดีๆ กับเค้า หลายวันต่อมาเค้าก็มีการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมอย่างเห็นได้ชัด กลายเป็นตั้งใจเรียนมากขึ้น ให้ความสำคัญในวิชาวิทยาศาสตร์ที่ดิฉันสอนอยู่ ทำให้รู้สึกถึงความเป็นครูเต็มตัวก็วันนี้แหละ รู้สึกรักและสงสารเด็กนักเรียนคนนี้มาก มันเป็นเรื่องยากที่เราจะทำให้ใครสักคนเป็นคนเก่ง แต่มันก็เป็นการยากยิ่งกว่า คือการที่เราทำให้ใครสักคนกลายเป็นคนดี จากการที่ได้ทำงานในวันสิ่งแวดล้อมที่ผ่านมา ทำให้ดิฉันได้ทราบว่า คนเก่งบางครั้งก็ไม่ได้เก่งไปเสียทุกเรื่อง เพราะนักเรียนห้องนี้ ถือได้ว่าไม่เก่งวิชาการ แต่เวลามีงานของโรงเรียนพวกเค้าจะทุ่มเมอย่างเต็มความสามารถ และทำด้วยความเต็มใจ 

          ดิฉันเชื่อว่าสิ่งที่มนุษย์ทุกคนต้องการ คือ ความสุข และความสุขที่ดีที่สุด คือ ความสุขที่มาจากข้างใน ดังเช่น รอยยอิ้มที่บริสุทธิ์ของพวกเค้าเหล่านี้ มันคือความสุขที่เมื่อเรามองกี่ครั้งก็ต้องยิ้มตามทุกครั้ง

        ได้เห็นรอยยิ้มของเด็กๆ ห้องนี้แล้วรู้สึกเป็นสุขบอกไม่ถูก เป็นห้องที่ใครๆ ก็ไม่อยากสอน เพราะเกเรมาก ดิฉันก็จะพยายามทำหน้าที่การเป็นครูให้ดีที่สุด เท่าที่จะทำได้                                                                                          "การเป็นคนเก่งนั้นดี แต่สิ่งสำคัญมากกว่านั้นก็คือ อย่าดูหมิ่นคนที่ด้อยโอกาสกว่า พยายามทำดีกับคนอื่น เสมือนที่เราอยากได้รับความดีนี้น การเห็นถึงแก่นแท้ เห็นอกเห็นใจคนอื่น ถือเป็นสิ่งสำคัญที่สุด"