วันนี้อยู่ทำงานจนเย็นย่ำ...ทั้งนี้เป็นเพราะ KPI ของทีมงานล้วนๆ
และเย็นนี้...เป็นอีกหนึ่งครั้งที่ "ซึ้ง" ในน้ำใจของน้อง "น้ำผึ้ง" ที่อยู่รอเป็นเพื่อน
ตั้งใจว่า จะกลับบ้านตอน 5 โมงเย็น...เข็มนาฬิกาหมุนไป หมุนไป...และ หมุนไป
จากเลข 5 เป็นเลข 6 และได้กลายร่างเป็นเลข 7...
สุดท้ายเรากับน้อง ได้กลับบ้านเมื่อตะวันลับขอบฟ้าเช่นเดิม...อยากขอบใจน้องจริงๆ
ไม่มีความเห็น