อนุทิน 118039

…..นิทานเรื่องเมื่อพระเจ้าฯสร้างโลก.....

เมื่อพระเจ้าฯสร้างโลก

๑...พระองค์สร้าง”มนุษย์” เพื่อทำหน้าที่ให้มีประโยชน์ต่อโลก และทำให้โลกงดงาม  มีอายุ ๓๐ ปี

๒...สร้าง “วัว-ควาย”  เพื่อทำงานรับใช้มนุษย์  ให้มีอายุ ๓๐ ปี

“วัว-ควาย” บอกว่า ไม่เอา งานหนักเกินไป  ขอลดอายุเหลือเพียง ๑๐ ปี

“มนุษย์” จึงขออายุ”วัว-ควาย” ที่เหลือเป็นของตน  รวมเป็น ๕๐ ปี

๓...เมื่อ”มนุษย์”มีทรัพย์สมบัติมากขึ้น  พระเจ้าฯจึงสร้าง “สุนัข” ขึ้นมาทำหน้าที่เฝ้าสมบัติ ให้มีอายุ ๓๐ ปี

“สุนัข” บอกว่า ไม่ไหว อดนอนไม่ไหว  ขอลดอายุเหลือเพียง ๑๐ ปี

“มนุษย์” จึงขออายุ”สุนัข” ส่วนที่ลดไปมาเป็นของตน  รวมเป็น ๗๐ ปี

๔...พระเจ้าฯเห็นว่า “มนุษย์” ควรมีสิ่งสนุกสนาน  จึงสร้าง “ลิง” เพื่อทำหน้าที่ให้”มนุษย์”หัวเราะ  มีความสำราญ  ให้มีอายุ ๓๐ ปี

“ลิง” บอกว่าทำหน้าที่จำอวด ๓๐ ปีไม่ไหว  ขอลดเหลือ ๑๐ ปี

“มนุษย์”จึงขออายุ”ลิง” ส่วนที่ลดไปมาเป็นของตนเอง  รวมเป็น ๙๐ ปี

ลองทบทวนดูเถอะ.....

เมื่ออายุ ๑ ปี – ๓๐ ปี  เรามีความสุขสนุกสนาน  ชีวิตสวยสดงดงาม สดชื่น

อายุ ๓๑ ปี – ๕๐ ปี  เป็นช่วงอายุของวัว-ควาย ต้องทำหน้าที่วัว-ควาย งานหนัก รับผิดชอบครอบครัวในฐานะเป็นพ่อแม่

อายุ ๕๑ ปี – ๗๐ ปี  เป็นคุณตา-คุณยาย  คุณปู่-คุณย่า เป็นช่วงอายุของสุนัข  เริ่มนอนไม่หลับ  เป็นห่วงลูกหลาน ทรัพย์สมบัติ  มีความวิตกกังวล  หลับยาก

อายุ ๗๑ ปี – ๙๐ ปี  เป็นช่วงอายุของลิง  เป็นคนแก่ ป้ำ ๆ เป๋อ ๆ   งก ๆ เงิ่น ๆ   กินแล้วบอกว่ายังไม่ได้กิน  เป็นตัวตลกของลูกหลาน

ลองทบทวนดูเถอะมนุษย์เอ๋ย....เป็นเช่นนั้นหรือไม่ ?

นิทานเรื่องนี้  ท่านอาจารย์พุทธทาส  เล่าให้นักเรียนวิทยาลัยเทคนิคพระนคร (ชื่อสมัยนั้น)  

ฟังเมื่อวันที่ ๑๑ กุมภาพันธ์  ๒๕๑๐ 

จะเป็นเรื่องน่าขำ  น่าพิจารณาพินิจพิเคราะห์หรือไม่ ?  เป็นเรื่องของท่านผู้อ่าน

จะเป็นเรื่องจริงหรือไม่ ?  ไม่ใช่เรื่องของข้าพเจ้า...เพราะเป็นนิทานของท่านอาจารย์......