อนุทิน 115568

 "ค่ำแล้ว ความเศร้าหลบซ่อนในเงามืด ตะครุบฅนใจหมองหม่น
หญิงสาวร่ำไห้ ชายชราไล่ตะเพิดตัวความเศร้าไปได้ตนหนึ่ง
แล้วปิดประตูชื่อบานปลอบประโลม ลั่นดาลด้วยความหวัง
ท่องโศลกสั้นๆ ว่า
"ชีวิตเอ๋ย เด็กเอ๋ย จะอ่อนแอได้ไฉนเล่า
ความเศร้านั้นเป็นเพียงธรณีประตูให้เราข้ามไป---"

: มกุฏ อรฤดี