หากการเขียนบันทึก คือ การเดินทางไกล...อันแสนพิเศษ วันนี้ผมก็คงจะเดินทางถึงหลักกิโลเมตรที่ ๒๐๐ เรียบร้อยแล้วนะครับ โดยใช้เวลาเดินทางมาทั้งหมด ๑ ปี กับ ๖ เดือน แต่ยังเหลือระยะทางอีกยาวไกล ที่ผมจะต้องเดินทางต่อไปเรื่อยๆ ผมมีความสุขเสมอ ในช่วงที่กำลังเขียนบันทึกและตอนที่เขียนบันทึกเสร็จแล้ว และแอบหวังอยู่ในใจลึกๆ ว่า ผู้อ่านทุกท่านก็คงจะมีความสุขเช่นกันนะครับ เวลาที่ได้อ่านเรื่องราวต่างๆ ผ่านบันทึกของผม ขอขอบพระคุณทุกๆ ท่าน ที่กรุณาแวะเข้ามาเยี่ยม ติดตามอ่าน ให้ดอกไม้ ให้กำลังใจ ช่วยชี้แนะ และร่วมเดินทางไปด้วยกัน...บนถนนสาย G2K แห่งนี้ ขอให้ทุกๆ ท่านมีความสุข และพบเจอแต่สิ่งที่ดีๆ ตลอดทางนะครับ
นอกจากความรู้...ความสุข...ความแปลก ที่ได้รับจากพี่เพลิน....ยังได้ความอิ่มด้วยครับ...อิ่มท้อง และอิ่มใจ....กอดโลกเล่าไปเรื่อยๆ นะครับ....อย่าปล่อยให้ผมเล่าคนเดียวนะครับ
สวัสดีครับ คุณหมออดิเรก(ทิมดาบ)
* คุณหมอคารมดีและคมคายตลอดเลยนะครับ ปากหวานมากกกกกกกก
หากผมเป็นผู้หญิง ผมคงแพ้ใจคุณหมอไปตั้งนานแล้วละครับเนี่ย 555
** จะอยู่เป็นเพื่อนคุณหมอไปเรื่อยๆ นะครับ จนกว่าหมอลำหมู่จะปิดฉากผ้าม่านกั้น คิคิคิ
.ขอ.ร่วมเดินทาง(เตาะแตะถือไม้เท้ายักแย่ยักยัน)ไปด้วย(คน)..บนถนน..สาย..ÄÄ..G2K..อ้ะ..ล่วงหน้าไปนิดหน่อยสามร้อยกว่าก้าว..ก็ งงงงงงอยู่เหมือนกัน..เขียนได้ยังไงเนี่ยะ..คิคิคิ...ยายธี