อนุทิน 112689

• ในโลกออฟไลน์ ไม่มีใครทราบว่าโลกแห่งความเป็นจริงของแต่ละท่านซ่อนความทุกข์ ความเจ็บปวด ความขื่นขม ความขัดแย้ง ความยากลำบากอะไรไว้ มิใช่ว่าเราชวนกันละเลยโลกใบนั้นของท่านไป แต่หลายท่านอาจไม่เต็มใจ อาจไม่พร้อมที่จะเล่าเรื่องเหล่านั้น และที่สำคัญ หลายท่านอาจคิดว่า "มันเป็นโลกส่วนตัว"  "มันเป็นโลกอีกด้านหนึ่ง"ที่ไม่สมควรแบ่งปันให้ใคร

• ดังนั้น  โลกที่เหลืออยู่ โลกที่ปรากฎ โลกที่อยากให้ใคร ๆ เห็น จึงเป็นโลกแห่งความสุขที่เราอยากแบ่งปัน แม้จะมีพื้นที่ความทุกข์มาแลกเปลี่ยนอยู่บ้าง แต่ก็เป็นการนำมาซึ่งการให้กำลังใจ ให้เป็นบทเรียน   อุทราหรณ์แก่กันและกัน โดยเฉพาะบางท่านยอมเสียสละเรื่องส่วนตัวของตนเองเพื่อเป็นวิทยาทาน หรือให้ธรรมะแก่กัลยาณมิตร

• ทั้งนี้ ไม่ว่าโลกที่ท่านเลือกนำมาเล่าจะเป็นพื้นที่สีอะไร สีดำ สีขาว สีเขียว หรือสีชมพู  ข้าพเจ้าเชื่อว่า "มันคือความสุข" ทั้งสิ้น ความสุขของผู้ให้ และความสุขของผู้รับ หลายเรื่องเล่าที่ทำให้เรารู้สึกเศร้าไปด้วยกับความทุกข์ ก็สร้างสุขได้ เพราะมันคือชีวิตที่สะท้อนออกมาจากธรรมชาติแห่งจิตใจ หาได้ปรุงแต่งอะไรมากมาย แม้จะมีใครบอกว่า "การเขียนเป็นการปรุงแต่งอย่างหนึ่ง"แต่งานเขียนที่เป็นเรื่องเล่ายาวนานนับหลายปีของชาว  G2K นั้น ไม่ใช่แค่เปลือก แต่มีแก่น มีอัตลักษณ์เฉพาะตนปรากฎออกมาให้ได้สัมผัสกัน

 ขอคัดลอกข้อความบางส่วนของบันทึกตนเองไว้ค่ะ เขียนจากหัวใจ ให้เขียนใหม่ คิดไม่ได้แบบเดิมค่ะ จาก

บันทึก "พื้นที่ทุกข์-สุข ปลุกจิตสว่าง สงบ"

http://www.gotoknow.org/blogs/posts/500084

                                                ๒๕ สิงหาคม ๒๕๕๕