อนุทิน 111970
Sila Phu-Chaya
เขียนเมื่อ- ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว
- ทานอาหารกลางวันร่วมกับชาวบ้านกลุ่มอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติทางทะเล
- มื้อนี้ พี่แกนนำเสียตังค์ ๕ บาท เฉพาะค่าหอมหัวแดงมาทำต้มยำ เลี้ยงเราที่มาช่วยทำงาน ปกติเราไปทานร้านอาหารริมหาดไม่ต่ำกว่า ๕๐๐ บาท (ไม่ต้องพูดถึงปริมาณ ปลาทูแค่ ๔ ตัว ทาน ๒ คน แต่มื้อนี้คนเดียว ทาน ๔ ตัว คนใกล้ชิดทาน ๑๐ ตัว เหลือเกินจริง ๆ)
- พี่แกนนำกลุ่มบอกว่า ชาวบ้านที่ทำนาเอาข้าวสารมาให้ ชาวบ้านที่เป็นชาวทะเลเอาปลาทูมาฝากหลายกิโล ชาวบ้านที่ทำถ่าน ขนถ่านมาให้ ชาวบ้านที่ทำน้ำพริกเผาขาย เอาน้ำพริกเผามาฝาก ใครปลูกต้นมะละกอ ก็ไปขอมาทำเป็นแกงส้ม มะขามเปียกก็ไปเด็ดมาทำเก็บไว้นานแล้ว
- ความอุดมสมบูรณ์และน้ำใจชาวบ้านแบบนี้ ยังมีอยู่ให้เห็น
- แต่จะหายสาปสูญไปหากมีโรงงานอุตสาหกรรมเข้ามาตั้งมากเกินไปในรูปแบบการนิคมอุตสาหกรรม ซึ่งจะเกินกว่าการควบคุมมลภาวะเป็นพิษ ทั้งทางทะเลและอากาศ ถึงเวลานั้นคงไม่ต่างไปจากมาบตาพุด ที่ลุงน้อยชาวบ้านในมาบตาพุดกำลังเดินสายเล่าเรื่องราวชีวิตจริงที่สูญเสียครอบครัวไปเพราะมีสารพิษในร่างกาย การพิสูจน์และเยียวยาไม่ได้ทำให้ชีวิตที่สูญเสียไปกลับคืนมา
- ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยาย คงไม่มีใครอยากให้สิ่งที่เป็นที่กังขานี้อยู่ใกล้บ้านเราอย่างแน่นอน
- อิ่มอร่อยเสร็จแล้ว ก็ต้องทำงานภาคบ่าย (ง่วงแล้วทั้งที่ยังไม่ค่ำเลย)
- พี่แกนนำสั่งให้คนแพ็คปลาทูใส่โฟมอัดน้ำแข็งไปทานหลายกิโล
- อิ่ม อ้วน อีกแล้วค่ะ
-
- ๑๑ สิงหาคม ๒๕๕๕
ความเห็น (2)
สด...อร่อย ลดวันหลังนะคะ...ห่วงที่เอว
เดี๋ยวจะเสียน้ำใจ
อิ อิ จากใจคนชอบกิน
คุณ
คะ ทางชุมชนได้ติดต่อไปทางสำนักงานสุขภาพแห่งชาติบ้างหรือยังคะ เพราะที่นั่นสามารถช่วยหลายๆชุมชนให้สามารถชลอหรือยับยั้งหลายๆโครงการที่อาจมีผลกระทบต่อสุขภาพทั้งทางกาย จิตและสิ่งแวดล้อมของชุมชน เขาทำได้อย่างเป็นระบบและหลายๆที่ก็ช่วยให้ลดการสูญเสียได้นะคะ