อนุทิน 109989
อักขณิช
เขียนเมื่อสิ่งที่ดีๆ สำหรับเรา..... อาจจะไม่ใช่สิ่งที่ดีสำหรับคนอื่นก็ได้
ความเห็น (4)
เรียนท่านมหาอักขฯเจ้าค่ะ
...สิ่งที่ดีๆ สำหรับเรา..... อาจจะไม่ใช่สิ่งที่ดีสำหรับคนอื่นก็ได้
กำลังคิดนึกตรึกตรอง กับความเห็นประมาณนี้อยู่พอดีค่ะ
ตรึกตรองจนหลับไปสองคืนแล้ว
คืนแรกฝันร้าย ฝันว่าอุ้มทารกไม่กี่เดือน เธอป่วย ปากเปื่อยและไม่มีพลังเลย
ตนเองใช้ยาขวดจิ๋ว แต่ฤทธิ์แรง ค่อยๆหยอด กวาดๆๆไปทั่วปากเด็ก
ปรากฏว่าเด็กพับไปเลยค่ะ คนใกล้ๆบอกว่า เด็กหมดลมหายใจไปแล้ว ใจแป้วเลย
แต่เหลือเชื่อค่ะ มีผู้วิเศษนำยาน้ำใสๆ หยอดไปในปากเด็ก เด็กฟื้นคืนชีพ!
ถามว่า น้ำใสๆนั้นคืออะไร ได้คำตอบว่า เป็น "ชารางจืด" ๕๕๕
...เมื่อคืนนี้ หลับไปขณะคิดนึกตรึกตรองตามเคย แต่ฝันดีขึ้นมาหน่อย
ฝันว่าจัดชุดล้างจานอยู่สองชุด กะละมังเรียงเป็นตับ ง่วนอยู่นั่นแล้ว
โต๊ะสูงไปเตี้ยไป น้ำยาพอไหม...
รู้สึกสบายใจ ที่ได้จัดวางอย่างรอบคอบ
... ฉันใดก็ฉันเช้า ๕๕๕
ตอนนี้ เบรคบันทึกตนเอง ไว้ที่บทเรียนราคาแพง
อาการขยาด รุนแรงเป็นระยะๆ
บางครั้ง บอกตนเองว่า...
"ไอ้หนู...กลับไปพิจารณา ผ้าขาวหนอๆ ซะ จะเหมาะกว่า" :)
เพื่อนเค้าเคยถามว่า..."การเรียนรู้ผ่านเน็ต มันเป็นการปฏิบัติธรรมตรงไหน?"
เธอเป็นคนตรงๆใสๆ แต่คำตอบเรา
มันออกไปนอกท้องนาโน้นแน่ะ :)
"ช่วงเข้าคอร์สมหัศจรรย์กับอาจารย์หนึ่ง เราติดค้างกับอาการตัวเอง
เล่่าความเป็นไป ถามท่านว่า เบื้องหลังอาการนี้ มันมาจากอุปปาทานส่วนไหน
ท่านบอกสั้นๆว่า...มันบ้ายอ" ร่ายยาว มีเว้นวรรคเล็กน้อย:)
..."เราเคยขุดปูจำศีลหน้าแล้งตอนเด็กๆในท้องนานะ(ชวนอาหมวยออกทุ่งอิอิ)
ขุดทีไร ไปไม่ถึง..รังปู รูตันทุกที ผู้ใหญ่เค้าบอก ต้องขุดเปิดพื้นที่ปากหลุมกว้างๆ
เสียมมันลงแบบแคบลงเรื่อยๆ(เป็นกรวย)เห็นมั้ย...
เรา...ทำโจทย์ที่ติดค้างมานานปีหละ แต่ถอนเหตุไม่ได้ ไม่ถึง
ค่อนข้างเชื่อนะว่า การเปิดพื้นที่คบคุ้นผู้รู้...ที่รอบทั้งโลกและธรรม
จะเป็นคำตอบให้เราเข้าถึงตัวปูได้ในวันหนึ่งแน่นอน ๕๕๕"
เรา...มีความหวัง แต่เพื่อนยังงง เธอคงข้องใจ อะไรมันต้องลงทุน
..แสวงหาวิธีการปานนั้น
เลยขยายต่อว่า...
"เราถอนเหตุไม่ถึง เรียนรู้ทุกข์กว่าจะทะลวงเหตุได้
พระท่านว่ายากยิ่งกว่าจักผมเส้นเดียวเป็นร้อยแฉก แต่ละแฉกต้องเท่ากันด้วย"!
"ยิงลูกศรร้อยดอก ให้เข้ารูกุญแจดอกเดียวได้"!
"มันต้องทุ่มเท เรียนรู้ฝึกฝนต่างกันนะ คนบารมีแก่กล้าก็โอเค
แต่เรามันทุนน้อย..."
นั่นคือที่มาของการสมัครสมาชิกที่นี่ GtK.
แต่ช่วงที่เข้ามาติดตามจริงจัง เป็นช่วงที่ตนเองเริ่มมีปัญหาเรื่องงาน
ตามด้วยปัญหาทางบ้าน รังสีลีลาภาษาวิธีคิดฯลฯ
...ดีสำหรับเรา แต่คงไม่ดีสำหรับคนอื่น
เงี่ยหูฟัง แบบปรโตโฆษะ-โยนิโสมนสิการอยู่
เรา...ยังคงอภัย ให้โอกาสตนเองอยู่
แต่ผู้อื่นเค้าอาจจะ..ไม่ไหวกะเราแล้วก็ได้
...แม้กราบพระทุกครั้ง ครั้งที่สี่ระลึกถึงพระคุณพ่อแม่
ครั้งที่ห้าระลึกถึงพระคุณครูบาอาจารย์
คั้งที่หก กราบขออโหสิต่อผู้ที่เราได้ล่วงเกินเบียดเบียนใดๆ
ครั้งที่เจ็ดขอขมาต่อดินน้ำลมไฟในโลกนี้ฯลฯ
...แม้กระนั้น ก็มิอาจช่วยให้ความเป็นไป กาย วจี มโน...ราบรื่นลงตัวนัก
จึงคิดว่า...ก่อนจะเดินหน้า... ข้าผู้น้อย คงต้อง..ทำให้ตื้นซึ่งอาบัติ ซะละกระมัง :)
ขอมุมอนุทินของท่านอาจารย์อักฯมุมนี้ เป็นมุม "วิเวก"
เพื่อการสารภาพบาปจะได้ไหมคะเนี่ย
ไม่สะดวกที่จะเข้า Fb หนะค่ะ
ขอบคุณล่วงหน้านะคะ (ร่ายยาวมานี้
ยังไม่เข้าเรื่องเลย หุหุ สาธุค่ะ)
สวัสดีครับ คุณ Tawandin
* ขอบคุณมากๆ เลยครับ ที่กรุณาแวะเข้ามาเยี่ยมเยือนในอนุทินนี้ และเขียนความคิดเห็นมาซะยาวเฟื้อยเลย ซึ่งนอกจากจะอ่านไป ขำไปแล้ว ก็ยังได้แง่คิดหลายอย่างเพิ่มเติมขึ้นด้วยต่างหาก
** การทำงานต่างๆ ก็ย่อมจะมีอุปสรรคบ้างเป็นธรรมดานะครับ เพราะในสังคมนี้มีคนที่หลากหลายและนานาจิตตัง ร้อยคนก็ร้อยความคิด ไม่ได้คิดเหมือนกันเลยสักคน ปัญหาหรือความขัดแย้งทางความคิดก็เลยเกิดขึ้นเป็นธรรมดา ทั้งนี้ ขึ้นอยู่ที่ว่าเมื่อมีปัญหาแล้วเราจะมองมันอย่างไร และจะแก้ไขกันอย่างไรดี ผมเองก็เจอปัญหานี้บ่อยๆ เช่นกัน เล็กบ้างใหญ่บ้าง แต่ก็แก้ไขและทำความเข้าได้ทุกเรื่อง....
เรื่องล่าสุดที่เกิดขึ้น ก็คือ กรณีที่ผมพาเด็กๆ ทำโครงการอนุรักษ์อีฮวก(ลูกอ๊อด) ซึ่งชาวบ้านส่วนใหญ่ให้การสนับสนุน แต่มีบางส่วนที่ไม่เห็นด้วย โดยเฉพาะกลุ่มที่เขาเคยซ้อนอีฮวกไปขาย เขาก็หาว่าผมและเด็กๆ ขัดขวางวิถีชีวิตของเขา ทำให้เขาขาดรายได้จากการขายอีฮวก แล้วก็ไปพูดต่อๆ กันว่าผมเป็นคนจากที่อื่นมาอยู่ที่นี่ แล้วก็มาทำความเดือดร้อนให้เขา และเอากฏหมายอะไรมาใช้บังคับ....ได้ยินแล้วก็อึ้งไปเหมือนกัน ทั้งๆ ที่ได้ประชาสัมพันธ์และรณรงค์มาแล้วอย่างต่อเนื่อง แต่ก็ยังมีคนใจแคบและไม่เข้าใจอยู่ดี ทั้งๆ ที่โครงการนี้ในระยะยาวแล้วเป็นผลดีต่อเขาโดยตรงทั้งสิ้น
จากกรณีของเรื่องอีฮวกนี้เลยทำให้ผมได้ข้อคิดเพิ่มเติมว่า.... "บางทีสิ่งที่ดีๆ ในความคิดของเรา อาจจะไม่ใช่สิ่งที่ดีสำหรับคนอื่นก็ได้"
สวัสดีอีกครั้งค่ะอาจารย์อักขณิช
กรณีของอาจารย์ ได้ปฏิบัติการโดยรอบคอบแล้ว
ผลสะท้อน...ถ้าเราสะเทือน คงยังมีเสี้ยววิบากบางๆกระมังนะ (แม้เจตนาดี)
หากวางใจได้ และเข้าใจ ความใจแคบแบบนั้น
อาจารย์คงมีปฏิบัติการต่อยอด หรือคงจบ ยอมรับผลกระทบ
และปล่อยให้เวลา สายตามนุษย์ปรับสภาพ...
มองเห็นการณ์ใกล้ไกลโดยธรรม...ชาติ
มีโอกาส สั่งสมเป็นบารมี หลากระดับเลยนะคะ
เป็นกำลังใจให้ และชื่นชม ด้วยศรัทธาเสมอค่ะ
ปล. ส่วนเรื่อง สารภาพผิดของข้าน่อย
คงต้องบันทึกเป็นบทเรียนราคาแพงสะสางตนเองอีกบันทึกหนึ่ง
ความผิดก็คงจะตื้นขึ้นมา ไม่มีสิ่งค้างคาใจ ให้รู้สึกผิด
ศรัทธาวิธีการพระพุทธองค์นี้มากค่ะ
ขอบพระคุณมากค่ะ
สวัสดีครับ คุณ Tawandin
* ตอนนี้กรณีของผมเริ่มคลี่คลายลงตามลำดับแล้วนะครับ เพราะคนที่ให้การสนับสนุน(คนส่วนใหญ่)เริ่มออกมาช่วยชี้แจงให้เข้าใจมากขึ้น อีกหน่อยทุกอย่างก็คงเข้าสู่ภาวะปกติ....เวลาจะช่วยแก้ไขและเยียวยาทุกอย่างได้นะครับ
** เขียนบันทึกเรื่องใหม่เสร็จเมื่อไหร่ รับรองว่าผมจะเข้าไปอ่านแน่นอนครับ