อนุทิน 108281

 

กรณีศึกษา บุญพริง และ แม่.. ปู..ชนี..ย บุค คล

 

บุญพริ้งสับสน

นามเธอ คือบุญพริ้ง เป็นเด็กหญิงรูปพริ้งเพรา
ชีวิต แสนเงียบเหงา อยู่อย่างเศร้า ในหับห้อง
โรงเรือน อยู่สลัม มีน้ำครำ เป็นบ่อหนอง
ปีก่อน เธอเลี้ยงน้อง ปีนี้ต้อง เข้าโรงเรียน

บุญพริ้ง ได้ครูสวย ขาวเหมือนม่วย สอนอ่านเขียน
แต่ไหง เกลียดนักเรียน ทุบตีเฆี่ยน ดุจวัวควาย
ก ไก่ อ่านไม่ออก ครูตะคอก แทบขวัญหาย
หวั่นไหว ทั้งใจกาย ข ไข่ หาย จากความจำ

ครูสอน บุญพริ้งว่า เจรจา ต้องคมขำ
อย่าใช้ คำต่ำต่ำ เพราะเป็นคำ ไม่น่าฟัง
แต่ครู ชอบก่นด่า ว่าอีบ้า ท่าขึงขัง
บุญพริ้ง สงสัยจัง มีบ่อยครั้ง คราวโมโห

ครูเคร่ง เรื่องแต่งตัว เท้าจรดหัว ต้องแต่งโก้
เสื้อใคร ขาดวิ่นโหว่ ครูจับโชว์ จนหน้าชา
แต่ครู ชอบสวมใส่ กระโปรงใหม่ ขาดข้างขวา
ขาดลึก ตั้งเกือบวา เห็นต้นขา ขาวผุดผ่อง

ยามนั่ง วางขาชิด แนบสนิท ปกปิดช่อง
ครูสั่ง ให้ทำลอง ฝึกจนคล่อง ทั่วทุกคน
แต่ครู ชอบไขว่ห้าง นั่งขาถ่าง พริ้งสับสน
ครูหญิง ตั้งหลายคน ไขว่ห้างจน ไม่อายใคร

ขอบตา ครูเขียวอื๋อ คงถูกมือ ใครตบให้
ดูดู๋ ใครหนอใคร ช่างทำได้ ใจดำจริง
เล็บมือ ครูสั่งตัด ฟันต้องขัด ให้เงายิ่ง
ค่ำเช้า เฝ้าประวิง ไงครูหญิง ไว้เล็บยาว

สับสน เสียทุกสิ่ง แต่บุญพริ้ง อยากเป็นสาว
จะได้ไว้เล็บยาว พอกหน้าขาวเหมือนคุณครู

ที่มา...
http://kru-yai.blogspot.com/2011/10/blog-post.html