อนุทิน 101948

เพราะใจที่ซื่อ ตรงไปตรงมา อาจจะไม่เหมือนใครด้วยเป็นบุคคลส่วนน้อยของสังคม หากก็จักคือ ประกายแห่งความสดใสเป็นประกายแห่งบุคคลศีลธรรมที่พึงให้เกิดมีในสังคม...แม้อาจมีคนเข้าใจผิดไปมากบ้าง น้อยบ้าง

กว่าแต่ละคนจะเรียนรู้ว่า การแสดงออกของตน ในแต่ละช่วง ๆ หากเบื้องหลัง ก็คือ...

คนมีกิเลส กามราคะ ก็จะเพ่งโทษคนนั้น คนโน้น ในเรื่องที่ตนเอาเรื่อง ด้วยสายตาคนมีราคะ

ตอนมีกิเลส โทสะ ก็จะเพ่งโทษคนนั้น คนโน้น จ้องเอาเรื่อง ด้วยสายตาคนมีโทสะ

ยามที่คนมีกิเลส โมหะ ก็จะไม่รู้สึกกระทั่งตนเพ่งโทษคนนั้น เอาเรื่องคนนี้ ด้วยสายตาคนโมหะ

ด้วยเราจะไปบังคับทิศทางความคิดใครไม่ได้ แม้เราเอง

กว่าจะชัดเจนในบทเรียน... ตนของตนก็ต้องพัฒนาตน มีศีล ซื่อ สดใส ฯลฯ เรื่องของใคร ก็ของใคร โดยเราไม่มีอะไรที่เป็นภัย กับ ใคร แม้ที่ผ่าน ก็อาจจะเคยเป็นภัย ที่ผู้รู้ เข้าใจ และอภัย