เมื่อจะมอบของให้ใครสักคน ผมมักจะพิถีพิถันมากโดยเฉพาะในวาระสำคัญ ๆ อันเป็นช่วงพิเศษของชีวิตคนคนนั้น ของที่จะมอบนั้นไม่ได้เน้นที่ราคาเช่นโปสการ์ดสักแผ่น หนังสือสักเล่ม ซึ่งจริง ๆ แล้วก็มูลค่าทางเศรษฐกิจก็คงไม่มากนัก

สิ่งหนึ่งที่ผมชอบมอบให้แก่บุคคลที่ผมรักและเคารพคือ โดยใช้ความสามารถทางศิลปะที่พอมีนำมาใช้ในการสร้างสรรค์ของขวัญเพื่อมอบแก่เขาในวาระพิเศษนั้นตั้งแตโปสาร์ดทำมือ งานทำมือชิ้นเล็ก ๆพองาม งานจิตรกรรม งานศิลปะที่ว่าไม่ได้เป็นงานชิ้นใหญ่เลย เป็นเพียงงานชิ้นเล็ก ๆ ที่ฉีกออกมาจากสมุดบันทึกหรือสมุดวาดเส้น งานที่มีเส้นและเรื่องราวเช่น งานวาดเส้นตอนไปเที่ยว ไปศึกษา เดินทาง ในบ้าน ฯลฯ คือหลากหลายสถานที่แล้วแต่คนที่มอบให้จะมีบุคคลิกแบบไหน

วันนี้ผมจะเอาของขวัญไปมอบให้กับอาจารย์หญิงที่ผมเคารพ เนื่องในวันคล้ายวันเกิดและผมก็ถือโอกาสมอบไปในวาระปีใหม่ไปในคราวเดียวกันเป็นรูป งานวาดเส้นตึกเก่าในแขวง สะหวันนะเขด สปป.ลาวภาพนี้ผมวาดเส้นด้วยหมึกเมื่อคราวไปเที่ยวปีใหม่ที่นั้น(ปี 2547)

อาจารย์หญิง(รศ.ดร ดารารัตน์ เมตราริกานนท์)เป็นอาจารย์ผู้ใหญ่ที่ผมนับถือทั้งส่วนตัวและงานการ อาจารย์หญิงนี้เป็นแบบอย่างที่ดีมากในเรื่องความขยันทำงาน นักอ่านตัวยง  นักประวัติศาสตร์ที่มีสไตด์  เจ้าของผลงานวิจัยที่เลื่องชื่อในนาม การเมืองสองฝั่งโขง(สำนักพิมพ์มติชน)  และเจ้าของหนังสือเล่มล่าสุด ประวัติศาสตร์ลาวหลายมิติ(สำนักพิมพ์เมืองโบราณ)

ปัจจุบันท่านสอนวิชาประวัติศาสตร์ ในภาควิชาประวัติศาสตร์ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น งานวิจัยของท่านส่วนใหญ่ตอนนี้เน้นไปทำงานด้านประวัติศาสตร์ในประเทศเพื่อนบ้านไทยทั้งลาวและเวียดนามสนใจงานของท่านสามารถตามอ่านได้จากนิตยสาร ศิลปวัฒนธรรม