๒๕. โคกหนองนา...ฝ่าวิกฤต

            ยาวนานมากกับการรอคอยน้ำฝนที่จะร่วงหล่นมาจากฟ้า ตั้งแต่เดือนเมษายนเป็นต้นมา มีฝนตกลงมาเพียงครั้งเดียว ส่งผลให้ผืนดินแห้งแล้ง น้ำในคลองไส้ไก่แห้งขอด มองเห็นแล้วหดหู่ใจ

            สภาพภูมิอากาศที่แปรปรวน ส่อเค้าว่าปีนี้ น่าจะแล้งและร้อนหนักกว่าทุกปี

            ความแตกต่างทั้งหลายเมื่อเทียบกับ ๓ ปีที่ผ่านมา ก็พอเข้าใจได้ ว่าต้องเตรียมตัวเตรียมใจกับอะไรบ้าง จึงไม่ควรลงทุนกับ”ต้นไม้”ให้มากนัก รักษาต้นไม้ที่มีอยู่เดิมให้อยู่รอดก็พอ

            การบริหารจัดการน้ำ ณ เวลานี้ จึงเป็นโจทย์ที่สำคัญ เป็นการบ้านข้อใหญ่ ให้คิดใคร่ครวญว่าหลังเกษียณอายุราชการ จะต้องจัดลำดับงานก่อนหลัง เพื่อรับประกันได้ว่าโคกหนองนาจะอยู่ได้

            อยากไปต่อ แค่มีไฟฟ้าคงไม่พอ มีไฟฟ้าแต่ไม่มีน้ำให้สูบขึ้นมา ทุกสิ่งทุกอย่างก็ไร้ความหมาย ไฟฟ้าให้ความสุขได้ก็จริง แต่น้ำสร้างสิ่งแวดล้อมให้เกิดความสุขได้มากกว่า

            ปิดเทอม..ความเคลื่อนไหวในโคกหนองนา จึงเป็นไปอย่างช้าๆ ไม่มีพัฒนาการใดๆให้เห็น ทำได้เพียงรักษาสภาพ ไม่ต้องคาดหวังอะไรทั้งสิ้น

            ไม่ถึงกับเจ็บปวดและก็ไม่ได้ทุกข์โศก แค่อดทนกับการรอคอย เชื่อมั่นเสมอว่าวันที่สมบูรณ์พูนสุขจะกลับคืนมา ทุกข์ภัยและความร้อนแล้งจะไม่อยู่กับเราตลอดไป

            ทุกสิ่งทุกอย่างย่อมมีการเปลี่ยนแปลง อยู่ที่เราจะต้องยอมรับและอยู่กับมันให้ได้

            แล้วในวันนี้ สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ฝนที่เคยตั้งเค้ามาอย่างดำทะมึนเป็นเวลาหลายวัน แต่ไม่เคยตกเลยสักครั้ง วันนี้ไม่มีเค้าลางมากมาย แต่ฝนก็ตกลงมาจนได้ ตกอย่างสนั่นหวั่นไหว

            ช่วยปลดปล่อยทุกข์โศกออกจากใจชาวไร่ชาวนา น้ำป่ามากมายไหลหลากผ่านลำราง เลี่ยงหลบไร่มันสำปะหลัง ลงท้องร่องแล้วไหลลงมาสู่คลองที่มีปลาและบัวชูช่อรออยู่

            ปลาที่เคยกระโดดโลดเต้นด้วยความแตกตื่นที่น้ำลด วันนี้เริงร่ากับน้ำใหม่เป็นที่เรียบร้อย

            กอบัวที่แห้งเฉาและซึมเซาหนักมาก ด้วยปริมาณน้ำในคลองที่มีไม่เพียงพอสำหรับการแตกหน่อก่อใบ วันนี้แรงน้ำพัดพาให้บัวจมหายไปบ้าง ก่อนที่จะยืนหยัดกลับมาใหม่ ให้สดใสและสวยงามเหมือนเดิม

            ผมเหลียวมองไปรอบๆ ชื่นชมบรรยากาศที่แตกต่างไปจากเมื่อวันวาน ฝนตกเพียงคืนเดียวเท่านั้น แปรเปลี่ยนทุกสรรพสิ่งได้อย่างน่ามหัศจรรย์นัก

            นี่คือธรรมชาติอย่างแท้จริง เป็นช่วงเวลาที่สำคัญที่พูดได้ว่า ฝนตกลงมาช้าเหลือเกิน แต่มาช้าก็ยังดีกว่าไม่มา อนาคตข้างหน้าจึงต้องตระหนักและเตรียมใจให้มากกว่านี้...

            จะเปลี่ยนใหม่หรือไปต่อขึ้นอยู่กับปริมาณ “น้ำ”นั่นเอง

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๑๐  พฤษภาคม  ๒๕๖๖