จดหมายถึงนาย
สวัสดี สร
เรารู้ว่านายกำลังชักชวนคนให้หันมาดู โลกอย่างพระพุทธเจ้า เราอยากให้นายอ่าน email forward ชิ้นนี้ บางที นายจะเห็น ข้อควรระวังอีกหลายข้อ
คิดถึงนายเสมอ
"จดหมายถึงนาย" ที่ท่านจะได้อ่านต่อไปนี้ เป็นข้อเขียนของคนหนุ่มซึ่งมีความรู้ความสามารถ มีประสบการณ์ในแวดวงการทูตและแวดวงศาลรัฐธรรมนูญ เป็นคนเก่งที่ซื่อสัตย์สุจริต ซึ่งหายากในยุคสมัยนี้ แนวคิดและวิธีเขียนอาจจะดูเหมือนรุนแรง แต่ถ้าเราไม่ปฏิเสธความจริง คงต้องยอมรับว่าสิ่งที่บรรยายไว้มีอยู่จริงในบ้านเมืองของเรา
... "วันหนึ่งมีผู้ส่งแผ่นพับกลับมาให้ผมอ่านด้วย เหตุทั้งนี้เพราะเมื่อคัดลอกกันต่อๆ ไปแล้ว ในที่สุดต่างก็ลืมเลือนที่จะบอกว่าข้อเขียนนี้คัดลอกมาจาก Meechaithailand.com..."
ข้าพเจ้าเป็นชาวต่างประเทศที่ทำงานอยู่ในเมืองไทย มีหน้าที่รายงานภาพรวมของประเทศไทยกลับไปยังนาย คือ "บริษัทแม่ในต่างประเทศ" หรือบางครั้งก็แอบเสนอรายงานต่อรัฐบาลประเทศของข้าพเจ้า
ในโอกาสล่าสุดนี้ นายต้องการทราบว่า ควรจะดำเนินการในแง่ยุทธศาสตร์ต่อประเทศไทยอย่างไรดี เพื่อให้การครอบงำประเทศนี้สมบูรณ์ที่สุด ในระยะยาว ข้าพเจ้าขอสนองความต้องการของนายด้วยจดหมายสั้นๆ ฉบับนี้
นายที่รัก ตามที่มอบหมายให้ข้าพเจ้ามาพำนักอยู่ในประเทศไทยเกือบ 20 ปีแล้วนั้น ข้าพเจ้าพอจะสรุปคำตอบเพื่อเสนอต่อนายได้ดังต่อไปนี้
ภาพรวมของประเทศไทย ยังคงเป็นประเทศกำลังพัฒนาที่ค่อนข้างยากจน สังคมไทยโดยพื้นฐานมีลักษณะไร้ระเบียบกฎเกณฑ์ ซึ่งเป็นอุปนิสัยประจำตัวของชนชาตินี้
แม้ว่ารัฐบาล รัฐสภา และประชาชนส่วนหนึ่ง ได้พยายามแก้ไขกฎหมายต่างๆ จำนวนมาก รวมทั้งรัฐธรรมนูญ ในการปกครองประเทศให้ดีขึ้น แต่โดยพฤติกรรมแล้ว คนไทยนิยมการดำเนินชีวิต ธุรกิจ และการใช้อำนาจรัฐ ที่อยู่นอกเหนือกฎเกณฑ์ต่างๆ หรือที่มีคำกล่าวในประเพณีไทยว่า "ทำได้ตามใจคือไทยแท้" ท่านจะประมาทต่อคำกล่าวนี้ไม่ได้เลย
ในทางกายภาพ กรุงเทพฯ เป็นตัวอย่างของเมืองหลวงที่ไร้ระเบียบที่สุดแห่งหนึ่งของโลก ซึ่งเป็นต้นทุนทางเศรษฐกิจมหาศาล ความไร้ระเบียบนี้ดำเนินไปเรื่อยๆ ไม่หยุดยั้งหรือลดน้อยลงเลย เมืองเชียงใหม่ ซึ่งน่าจะได้เรียนรู้บทเรียนราคาแพงจากกรุงเทพฯ แต่ก็ไม่ทำ หรือทำไม่ได้ เมืองพัทยา ซึ่งควรเป็นบทเรียนให้กับเมืองท่องเที่ยวอื่นๆ แต่ก็ไม่เป็น หรือเป็นไม่ได้
ระบบการจราจรและพฤติกรรมของผู้ขับขี่ยานพาหนะก็เป็นอีกตัวอย่างที่เลวที่สุด นับเป็นสัญลักษณ์ประจำชาติก็ว่าได้
การรุกล้ำที่ดินสาธารณะ ที่ป่าสงวน เขตอุทยานแห่งชาติ ฯลฯ ก็เกิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า แก้ไขไม่ได้ แม้แต่หน่วยงานราชการถึงขนาดทำเนียบรัฐบาลเอง ภายนอกดูสวยงาม แต่ภายในนั้นไร้ระเบียบทางกายภาพอย่างน่ากลัว เช่น งานเอกสารที่ท่วมทางเดิน ซึ่งเป็นปัญหาของทุกหน่วยงานราชการตลอดกาล แก้ไม่ได้
ความไร้ระเบียบทางกายภาพนี้ ทำให้ประเทศไทยยังคงเป็นเพียงแค่ประเทศเล็กๆ ที่เราควรเข้ามากอบโกยเอาผลประโยชน์เมื่อมีโอกาส และก็กลับไปยังความศิวิไลซ์ของเราโดยเร็ว เมืองไทยไม่ใช่ประเทศที่ควรเข้ามาปักหลักลงทุนหรืออยู่อาศัยอย่างยาวนานหรือถาวร เพราะเป็นการยากที่เราจะปกครองคนชาตินี้ให้อยู่ในระเบียบวินัยได้ เพราะฉะนั้น จึงไม่เหมาะกับวัฒนธรรมอันเจริญของเรา
ความ ไร้ระเบียบทางศีลธรรม จริยธรรม ท่านจะเห็นได้อย่างชัดเจนว่า ประเทศไทยเป็นเมืองพุทธ แต่มีการค้าประเวณี และยาเสพติดอย่างเปิดเผยทั่วไป มีการฆาตกรรมกันมาก การฉ้อราษฎร์บังหลวงมีอยู่ทั่วทุกหัวระแหง ไม่เว้นแม้แต่ในโรงเรียน มีครูโกงเด็กนักเรียนตัวเล็กๆ ในวัด ซึ่งพระโกงชาวบ้าน หรือราชการหลอกพระและพุทธศาสนิกชน หรือที่สื่อมวลชนทำกับเยาวชน
ตำรวจเป็นสาเหตุสำคัญของปัญหาสังคม ทั้งนี้ ไม่ต้องพูดถึงระบบราชการไทย ซึ่งข้าพเจ้าถือว่าเป็นสัญลักษณ์สุดยอดของความไร้ระเบียบทางศีลธรรม จริยธรรม จนกลายเป็นสาเหตุบ่อนทำลายรากฐานของสังคมไทยให้ผุกร่อน เห็นได้จากการที่กลไกของรัฐไม่สามารถตอบสนองต่อปัญหาสังคมและศีลธรรมได้เลย
ผู้นำทางศีลธรรมและจริยธรรม อันได้แก่ พระ ครู สื่อมวลชน ฯลฯ ได้เสื่อมอิทธิพลในการนำจิตใจลงอย่างมาก เพราะถูกเงินเข้าครอบงำ ทั้งโดยเจตนาในทางทุจริตจริงๆ และโดยสถานการณ์บังคับ
ส่วนผู้นำประเทศและชนชั้นนำในสังคมก็ล้มเหลวในทางศีล ธรรมและจริยธรรมโดยสิ้นเชิง ดังจะเห็นได้ชัดในแวดวงการเมือง สังคมไทยยังคง "ยอมรับนับถือ" นักการเมือง และข้าราชการระดับสูง ซึ่งมีประวัติไม่สะอาด หรือพฤติการณ์ที่น่ารังเกียจ พวกเจ้าเล่ห์เพทุบาย
หรือในวงการแพทย์ ซึ่งเคยเป็นวิชาชีพที่สังคมให้เกียรติอย่างมาก กลับมีกรณีฉาวโฉ่เกิดขึ้นบ่อยๆ ในวงการผู้พิพากษา ก็มีกรณีที่ทำให้สถาบันต้องมัวหมองอยู่เนืองๆ เชื่อหรือไม่ว่า คนไทยนั้นที่หวังพึ่งผู้พิทักษ์สันติราษฎร์อย่างจริงจังมีน้อยมาก ปัญหาเด็กหาที่เรียนในกรุงเทพฯ กลายเป็นตลกเศร้าของพ่อแม่ตลอดกาลชั่วนาตาปี ฯลฯ
ในทางกฎหมาย ปรากฏว่ามีความไร้ระเบียบจนการใช้กฎหมายตั้งแต่รัฐธรรมนูญลงมาถึงระดับระเบียบปฏิบัติต่างๆ เกิดความวุ่นวายไปหมด สิ่งที่น่าขันก็คือ ในเรื่องเรื่องหนึ่งอาจมีกฎหมายที่เกี่ยวข้องกันมากมายหลายฉบับ และให้อำนาจบุคคลต่างๆ ไว้แตกต่างกัน ทำให้สังคมไทยอยู่บนช่องว่างของกฎหมายมากกว่าตัวบทกฎหมายเอง
ตัวอย่างที่ดีก็เช่นว่า เมื่อเกิดความเสียหายขึ้น สำนักงานการบริหารราชการแผ่นดิน นายกรัฐมนตรีเกือบไม่ต้องรับผิดชอบเลย โดยอ้างว่าอำนาจต่างๆ เป็นของรัฐมนตรี ส่วนรัฐมนตรีก็อ้างว่าเป็นอำนาจของปลัดกระทรวง ปลัดกระทรวงก็อ้างว่าเป็นอำนาจของอธิบดี อธิบดีมักจะกล่าวว่า
"เราจะป้องกันมิให้ปัญหาเช่นนี้เกิดขึ้นอีก" โดยไม่มีผู้ใดแสดงความรับผิดชอบตามกฎหมายจริงๆ เลย
และเมื่อมีผู้ถามว่า เหตุใดจึงมีกฎหมายที่ทำให้เกิดช่องว่างดังกล่าวมากเหลือเกิน นักกฎหมายก็จะตอบด้วยความภูมิใจว่า "เพื่อกระจายอำนาจ และให้เกิดความคล่องตัวในทางปฏิบัติ"
ความไร้ระเบียบทางกฎหมายตั้งแต่ระดับกติกาสูงสุดในการปกครองประเทศลงมาถึงระเบียบจุกจิกสารพัดเรื่องในหน่วยงานราชการหนึ่งๆ ได้กลายเป็น "ต้นทุน" ในการพัฒนาของประเทศไทยยุคใหม่ ทั้งๆ ที่ประชาชนในยุคนี้มีการศึกษาสูงกว่ายุคก่อนๆ
จึงนับว่าเป็นเรื่องจริงที่น่าเศร้าเป็นอย่างยิ่ง และสะท้อนให้เห็นว่า มันสมองที่แท้จริงในสังคมไทยยังไม่ได้รับการพัฒนา หรือพูดง่ายๆ ยังไม่ได้เกิดมาเพื่อสร้างสรรค์สังคม แม้ว่ากาลเวลาผ่านมาแล้วอย่างยาวนาน
ในทางวัฒนธรรม อะไรเล่าคือวัฒนธรรมไทย เมื่อข้าพเจ้าถามเกี่ยวกับวัฒน ธรรมไทย เขาจะพาเราไปดูการฟ้อนรำที่ซ้ำๆ กัน ดูผ้าไหม ดูวัด และพาไปทานอาหารไทย เขาจะพาเราไปเที่ยวดูช้าง และชาวเขา ดูเรือในแม่น้ำและการพิธีต่างๆ มวยไทยและตลาดน้ำ เราได้ดูพระพุทธรูป ปราสาทราชวัง ซึ่งล้วนแต่เป็นอดีต
แต่พวกเขาไม่เคยพาเราไปดูวัฒนธรรมในการศึกษาหาความรู้ของคนไทย วัฒนธรรมในการผลิตสินค้า และการให้บริการของคนไทย การคิดค้นสิ่งใหม่ ประดิษฐกรรมและศิลปกรรม ข้าพเจ้าไม่เคยได้พบวัฒนธรรมที่ดีงามมากในธุรกิจของไทย และยิ่งพบเห็นได้ยากในระบบราชการของไทย ซึ่งเน้นความเป็นเจ้าขุนมูลนายและสายสัมพันธ์มากกว่าการมีวัฒนธรรมที่สร้างจิตสำนึกต่อสังคม
คนไทยไม่สามารถชี้ให้เห็นวัฒนธรรมของพวกเขา ในส่วนที่เป็นพลังขับเคลื่อนที่แท้จริงของชาติได้อย่างเป็นรูปธรรม และไม่สามารถอธิบายให้น่าฟังได้ในระดับนามธรรม ความไร้ระเบียบทางกายภาพ และทางศีลธรรม-จริยธรรม และความไร้ระเบียบทางกฎหมายและวัฒนธรรม ที่สรุปไว้ข้างต้นนี้ นับว่าเป็นข้อดีสำหรับเรา ซึ่งเป็นคนต่างชาติที่มีอำนาจ
เพราะ แสดงให้เห็นว่า คนไทยนั้นอ่อนแอในทุกด้าน ผู้ใหญ่ก็อ่อนแอ เด็กก็อ่อนแอ คนมีความรู้ก็อ่อนแอ และคนไม่มีความรู้ก็อ่อนแอ คนมีอำนาจหรือไม่มีอำนาจก็อ่อนแอทั้งสิ้น นับเป็นเวลากว่า 50 ปีมาแล้วที่คนไทยไม่มีผู้นำที่สามารถและเสียสละอย่างแท้จริง (ยกเว้นองค์พระมหากษัตริย์) อันสะท้อนกลับมาที่ลักษณะประจำชาติของคนไทยเอง
นายท่าน! สังคมไทยเป็นสังคมที่ผุกร่อนมากแล้ว รอวันแตกสลายลง เหมือนหินกับปูนซึ่งถูกน้ำกรดกัดกร่อนทุกวัน ในวันหนึ่งข้างหน้าก็จะไม่มีอะไรให้เห็นเป็นแก่นสารเลย นายควรที่จะพอใจว่ารัฐบาลข้ามชาติ รวมทั้งมาเฟียต่างๆ ของเรา ชาวต่างชาติ เพียงแต่ใช้กุศโลบายอันแยบยลอย่างเงียบๆ หลอกล่อให้คนไทยหลงอยู่ในความฝันว่าตนมีสติปัญญาเพียงพอแล้ว โดยการเลียนแบบฝรั่งก็ใช้ได้
ความไร้ระเบียบจะเพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆ ในทุกด้าน สังคมไทยในที่สุดจะตั้งอยู่ได้ด้วยประชาชนที่อ่อนแออย่างหลวมๆ เพียงอย่างเดียว ไม่มีจุดเชื่อมโยงอย่างมีความหมายกับอำนาจรัฐและอิทธิพลทางจิตใจของผู้นำทางการเมือง สังคม สถาบันหรือศาสนาใดๆ
เมื่อนั้น...เราจะบังคับเอาประเทศไทยเป็นทาสอย่างง่ายดาย เพียงแต่รอเวลาเท่านั้น
สิ่งที่เป็นเวทมนต์อันศักดิ์สิทธิ์ที่เราชาวต่างชาติจะใช้สะกดผู้นำของชาติไทยก็คือ จงหลอกล่อให้พวกเขาหลงใหลเข้าใจว่า พวกเราชาวต่างชาติจะอยู่ในระเบียบวินัยทางการค้าและการลงทุนอันเสรีในกฎเกณฑ์ที่เรานั่นเองเป็นผู้คิดค้นขึ้น เราจะต้องสะกดให้เขาเชื่อว่าเราชาวต่างชาติจะอยู่ในระเบียบวินัยของกฎบัตรสหประชาชาติ และหลักการด้านสันติภาพ ประชาธิปไตย และมนุษยธรรมต่างๆ รวมทั้งมาตรฐานอันสูงส่งในการพัฒนาทางเศรษฐกิจ
อย่าให้พวกเขาได้มีโอกาสเรียนรู้ศาสตร์ชั้นสูงของการลูบหน้าปะจมูก หรือมือถือสากปากถือศีลของชนชาติเราเป็นอันขาด ชาติเล็กๆ ที่น่าสงสารชาตินี้ย่อมอยู่ในอุ้งมือของเราเป็นแน่แท้ แม้คนอยากจะลุกขึ้นสู้ แต่พวกเขาก็มีแต่ความรักชาติเท่านั้น ไม่มีระเบียบวินัยและพลังภายในของสังคม อันเป็นจิตวิญญาณของชาติที่แท้จริงซึ่งจะผลักดันให้ต่อสู้ได้สำเร็จเลย
"สิ่งที่พึงระวัง" เราชาวต่างชาติจะต้องระวังย่างก้าวของเราบางประการ เพื่อมิให้การครอบงำอย่างเงียบๆ นี้สะดุดหยุดลง ข้าพเจ้าขอเสนอแนวคิดต่อนายดังนี้
1.อย่าให้เมืองไทยมีผู้นำที่เข้มแข็งและเสียสละ สังคมไทยส่วนใหญ่ยังหวังพึ่งหัวหน้าฝูง และสิ่งที่มีอำนาจ เขายังไม่หวังพึ่งพาตนเองมากนัก หากสังคมไทยได้ผู้นำที่เสียสละ พวกเขาจะกลายเป็นชาติที่รุ่งเรืองได้ในเวลาอันรวดเร็ว ดังเช่นที่ปรากฏมาทุกยุคในประวัติศาสตร์ชาติไทย
สิ่งที่เราควรทำคือ ส่งสัญญาณสนับสนุนผู้ที่จะได้รับเลือกมาเป็นนายกรัฐมนตรีที่มาจากแม่พิมพ์ ( mold) แบบเก่าของไทย เช่น นาย ช. นาย ก. นาย บ. ฯลฯ หรือผู้ที่แสวงประโยชน์สูงสุดจากการเมือง คนพวกนี้จะช่วยให้เราชาวต่างชาติใช้เวทมนต์ของเราได้ง่ายขึ้นเหมือนที่ผ่านๆ มา
2.อย่าให้ผู้นำของไทยคิดออกนอกแนวโลกาภิวัตน์ เพราะโลกาภิวัตน์คือเวทมนต์ของเรา จงทำให้พวกเขาหลงใหลมากขึ้นเรื่อยๆ ว่าโลกาภิวัตน์ที่ถูกต้อง คือ การเอาใจท้องถิ่น (localization of globalization) เพื่อว่าเขาจะได้แคลงใจสงสัยน้อยลง
จงทำให้พวกเขาเชื่อว่าปัญหาต่างๆ ของพวกเขานั้น จะพึ่งพากลไกของรัฐไม่ได้ แต่ต้องพึ่งพานักคิดแก้ปัญหาอิสระในนามผู้เชี่ยวชาญและ NGO บางแห่งที่เราสนับสนุนอยู่ จงจูงมือพวกเขา จงจูงใจพวกเขา และให้อามิสแก่พวกเขา
ทำให้เขารู้สึกว่า "ภาคประชาชน" เท่านั้นที่สำคัญ พวกเขาจะดูหมิ่นเหยียดหยามอำนาจรัฐ พวกเขาจะเกลียดชัง พวกเขาจะเคียดแค้น ซึ่งจะเป็นผลดีแก่ความก้าวหน้าของเรา ขณะเดียวกัน เราเองจะต้องสนับสนุนให้อำนาจรัฐพัฒนาประเทศไปในแนวทางที่ประชาชนเกลียดชังมากขึ้นทีละน้อย โดยแสร้งทำเป็นว่าอย่าช่วยเหลืออย่างจริงใจ
3.จงเร่งให้คนไทยรู้สึกว่าพวกเขาพ้นจากปัญหาเศรษฐกิจแล้ว เมื่อพวกเขาหลงเชื่อว่าทุกอย่างดีขึ้น นิสัยประจำชาติของพวกเขาจะพลุ่งพล่าน พวกเขาจะลืมตัว สร้างความไร้ระเบียบมากขึ้นเป็นทวีคูณ เริ่มจากการเมืองระดับชาติ ข้าราชการ นักธุรกิจ ฯลฯ ลงมาจนถึงการเมืองท้องถิ่น พระ ตำรวจ ชาวบ้าน
พวกเขาจะรีบเร่งออกกฎหมายต่างๆ จนยุ่งเหยิงไปหมด ไม่ทราบว่าในเรื่องใดเรื่องหนึ่งจะใช้กฎหมายใด ในกรณีใดเมื่อใด พวกเขาจะย่อหย่อนต่อวินัยทางเศรษฐกิจ การคลัง และการเงิน พวกเขาจะเมินเฉยต่อศีลธรรม-จริยธรรม จะฟุ้งเฟ้อ ทำตัวเป็นคางคกขึ้นวอ เพื่อให้เราชาวต่างชาตินิยมชมชอบ
ดังนั้น พลวัตทางเศรษฐกิจเพราะความเชื่อผิดๆ ว่าทุกอย่างดีขึ้น จะนำไปสู่จิตวิญญาณของชาติที่เป็นอัมพาตหนักกว่าเดิมในเวลาอันไม่ช้า ซึ่งจะเป็นโอกาสทองของพวกเราชาวต่างชาติอย่างแท้จริง
4.จงช่วยสนับสนุนการศึกษา ของคนไทย (ให้แคบขึ้นเรื่อยๆ) จนคนทั้งชาติเชื่อว่า การใช้คอมพิวเตอร์ไม่เป็น คือการไม่ได้รับการศึกษา พวกเขาจะชำนาญและหลงใหลได้ปลื้มกับเทคนิคต่างๆ ซึ่งนำเอาความสะดวกสบาย และเงินเดือนสูงๆ มาให้ จนลืมไปว่าการสร้างชาตินั้นสำคัญกว่าการสร้างโปรแกรมคอมพิวเตอร์ หรือการส่ง e-mail
เราทำให้พวกเขาเชื่อไปได้เปลาะหนึ่งแล้วว่า ต่อไปคำว่า "ชาติ" จะไม่มี เพราะ internet ได้ทำลายพรมแดนธรรมชาติลงเสียแล้ว ต่อไปก็ต้องทำให้พวกเขาลืม "ความรักชาติ" และแรงปรารถนาที่จะ "สร้างชาติ" เพื่อว่าจะได้หมดความปรารถนาแบบโบราณ ที่จะยืนอยู่ในโลกอย่างทระนง เช่นเสรีชนอื่นๆ
อย่าให้พวกเขาสนใจศิลปศาสตร์มาก นัก เพราะวิชาเหล่านี้ทำให้พวกเขา "คิดอย่างมีจินตนาการ" อย่าให้พวกเขา "คิดได้" มากๆ หรือ "อยากคิด" มากๆ เพราะมันจะเป็นฐานพลังให้สังคมไทย "คิดสู้" จงเน้นให้พวกเขาหลงใหลในวิชาการเทคนิค และอิเล็กทรอนิกส์เป็นสำคัญ
5.หลีกเลี่ยงการวิพากษ์วิจารณ์ระบบราชการไทย เพราะระบบราชการไทยนั้นล้าหลังมาก และเป็นทั้งอุปสรรคต่อการพัฒนาประเทศ พร้อมๆ กับเป็นเชื้อโรคที่กัดกินสังคมไทยโดยส่วนรวมมากขึ้นทุกที ระบบราชการไทยเต็มไปด้วยความกดดันทำลายทรัพยากรบุคคล เต็มไปด้วยความไร้ประสิทธิภาพ และความไร้สำนึกต่อสังคม ทำให้ระบบราชการไทยเป็นมหามิตรของเราชาวต่างชาติ
อย่าชี้จุดอ่อนของเขา อย่าวิพากษ์วิจารณ์ ปล่อยให้มันเป็นตัวบ่อนทำลายคนไทยทั้งทางกายและทางจิตใจ ทุกลมหายใจของชีวิตจนกว่าจะหมดลม เมื่อไม่วิพากษ์วิจารณ์ มหามิตรของเราก็จะทำงานอย่างขะมักเขม้นโดยหลงเชื่อว่า ตนนั้นดีเลิศประเสริฐที่สุดในชาติ มีความชอบธรรมที่จะเขมือบงบประมาณแผ่นดินมากขึ้นเรื่อยๆ จนชาติไทยทั้งชาติเป็นอัมพาต เพราะมะเร็งร้ายนี้
อย่าลืมว่าเฟืองตัวใหญ่ที่ขึ้นสนิมเขรอะ ย่อมทำให้จักรกลทั้งหมดสามารถหยุดหมุนได้ เราชาวต่างชาติไม่ต้องลงทุนลงแรงอะไรเลย นั่งยิ้มให้มหามิตรของเรา และยื่นหัตถ์แห่งมัจจุมิตรแก่พวกเขา จนกว่าเวลาจะมาถึง
6.จงนำรายงานฉบับนี้ให้คนไทยอ่านเพื่อทดสอบปฏิกิริยาของพวกเขา ข้าพเจ้ามั่นใจว่าพวกผู้นำจะตอบด้วยใบหน้าที่ยิ้มละไมว่า "เพิ่งได้รับเอกสาร ขอเวลาให้เราแต่งตั้งคณะทำงานขึ้นมาศึกษาก่อน" ส่วนคนไทยทั่วไปจะตอบว่า "ไม่เป็นไร" แล้วหัวเราะเห็นฟันขาว นายท่านจงตระเตรียมเครื่องปรุงรสให้พร้อม เพื่อลิ้มรสเนื้ออันโอชะจากแผ่นดินไทย
รายงานของข้าพเจ้าฉบับนี้มีเพียงเท่านี้ หากรัฐบาล บริษัทข้ามชาติ และมาเฟียของเราวางแผนเข้ามาผูกมิตรกับคนไทยโดยมีเป้าหมายเช่นว่านั้นแล้ว ข้าพเจ้ารับรองว่าคนไทยจะภาคภูมิใจในการผูกมิตรกับเราเป็นอย่างยิ่ง
เพราะพวกเขาโดยเนื้อแท้ไม่ชอบการเปลี่ยนแปลงมากนัก และไม่ชอบคิดแก้ไขปัญหาด้วยตัวเอง พวกเขาชอบการยกยอปอปั้น หลีกเลี่ยงความขัดแย้ง และใช้ชีวิตตามสบาย.
ความเห็น (9)
ผมอ่านจดหมายของคุณเรียบร้อยแล้ว ขอยอมรับว่าคุณศึกษาและให้ข้อมูลละเอียด ตรงไปตรงมา คุณขาดเหลือสิ่งใดของให้บอก ยินดีช่วยเหลือสนับสนุน และขอติดตามการทำงานของคุณต่อไป...ด้วยรักและขอบคุณ..จากนายน้อย
ถูกต้องตามอุปนิสัยของคนไทยจังครับ
อาจารย์ชยันต์ เพชรศรีจันทร์ ครับ
...เรา รู้ว่านายกำลังชักชวนคนให้หันมาดู โลกอย่างพระพุทธเจ้า เราอยากให้นายอ่าน email forward ชิ้นนี้ บางที นายจะเห็น ข้อควรระวังอีกหลายข้อ...นายก็รู้ เรารักและหวังดีประเทศไทยเช่นกัน...
ที่ผมอยากให้เป็น หลักการทั่วไป ในการวางแผน วิจัย แก้ปัญหา คือ การนำ อริยสัจน์ ๔ มาเป็น ต้นแบบ :
จาก learners' Web: 3. Facing challenges of the global village --
We may restate this principle in modern terms:
1) What is X? Where X is a challenge, a problem, a task or dukkha or ... for us.
2) What are the precursors of (or factors causing) X?
3) What is not-X or overcoming-X? We need to set our 'goal', so that we know when we achieve it.
4) What is the course-of-actions leading to not-X?
ถ้าเราวางรากฐานนี้ได้ เราจะแก้ปัญหาของชาติได้มากมาย และแก้ได้แบบ ถูกต้อง เหมาะสม และยั่งยืน
เรามีคำตอบ เรายังขาด การกระทำ ครับ
Dear Aajarn โสภณ เปียสนิท
I think so too. Though I think the letter only highlights the worst points and not lists many 'excellent' points.
The letter serves well as a reminder of how 'we are seen in the wider international community' -- the 'sex capital' of the world, a country run on corruption,...
The question is what is our reply to this letter?
"จดหมายถึงนาย" ที่ผมได้รับทาง email มีประวัติยาวนาน กว่า ๑๐ ปี
<Search Results
1. คำตอบจากนาย - kucity.com
8 ก.ย. 2000 ... อ่าน จดหมายถึงนายแล้วรู้สึกอย่างไรบ้างครับ ... เข้าคนจะกลับมากล่าวหาว่า Meechaitailand.com ไปคัดลอกของคนอื่นมาลง ...
kucity.kasetsart.org/kucity/WebFormDetailBoard.aspx?BRD_ID...
2. จดหมายถึงนาย - kucity.com
23 ก.พ. 2001 ... จดหมายถึงนาย ข้าพเจ้าเป็นชาวต่างประเทศที่ทำงานอยู่ในเมืองไทย ...
kucity.kasetsart.org/kucity/WebFormDetailBoard.aspx?...
3. Reply from Boss
“จดหมายถึงนาย” ... “จดหมายจากนาย” ก็ดี “คำตอบจากนาย” ก็ดี ล้วนเป็นข้อคิด เพื่อเตือนสติ ... บัดนี้ ข้าพเจ้าได้รับคำตอบจากนาย ดังต่อไปนี้. วันที่ 23 สิงหาคม 2543. ยาม วิกาล ผู้ภักดี. จดหมายของเจ้า มีเนื้อความที่ข้าอ่านแล้ว เกิดความภูมิใจในตัวของเจ้า .... It was mirrored from Geocities in the end of october 2009. ...
www.oocities.org/econ_10330/reply_from_boss.htm
>
และต้นต่อคือ http://www.meechaithailand.com ตามหลักฐานนี้
<ท่านผู้อ่านครับ
"จดหมายถึงนาย" กลายเป็นข้อเขียนที่เกือบจะเรียกได้ว่าแพร่หลายที่สุดในขณะนี้ ท่านผู้อ่านที่ไม่เคยใช้ “เว็บ” มาก่อนถึงกับขวนขวายไปเรียนรู้เพื่อจะได้มาเปิดเว็บคอยติดตามคำตอบจากนาย ด้วยตนเอง ได้มีผู้อ่านที่มีใจคอกว้างขวางได้พิมพ์เป็นแผ่นพับออกเผยแพร่จากปากต่อปาก จากบ้านถึงบ้าน และจากชุมชนหนึ่งไปยังชุมชนหนึ่ง วันหนึ่งมีผู้ส่งแผ่นพับกลับมาให้ผมอ่านด้วย เหตุทั้งนี้เพราะเมื่อคัดลอกกันต่อๆ ไปแล้ว ในที่สุดต่างก็ลืมเลือนที่จะบอกว่าข้อเขียนนี้คัดลอกมาจาก Meechaithailand.com บัดนี้ “นาย” ได้มีจดหมายตอบ นาย “ยามวิกาล” มาแล้ว Meechaithailand.com ไม่หวงห้ามที่จะคัดลอกหรือบอกกันต่อๆ ไป แต่ขอความกรุณาบอกด้วยว่าแหล่งที่มาคือ Meechaithailand.com ด้วยเกรงว่านานๆ เข้าคนจะกลับมากล่าวหาว่า Meechaitailand.com ไปคัดลอกของคนอื่นมาลง
จดหมายจากนาย” ก็ดี “คำตอบจากนาย” ก็ดี ล้วนเป็นข้อคิดเพื่อเตือนสติคนไทยด้วยกันเองให้ หันมามอง “คนไทย” และ “สังคมไทย” และช่วยกันคิดเพื่อหาทางปรับปรุงให้ดีขึ้น แทนที่จะปล่อยให้เป็นไป ตามยถากรรมจนสายเกินแก้ ผมหวังว่าบทความทั้งสองชิ้นนี้จะมีส่วนช่วยให้เกิดประโยชน์แก่คนไทยโดย ส่วนรวมบ้างไม่มากก็น้อย
มีชัย ฤชุพันธุ์
(อดีตรองนายกรัฐมนตรี และประธานวุฒิสภา และประธานรัฐสภา ผู้เชี่ยวชาญด้านกฎหมาย)
>
มีบทความสมบรูณ์และต่อเนืองอีก ที่
<
จดหมายถึงนาย
http://www.meechaithailand.com/ver1/?module=3&action=view&type=12&mcid=16
คำตอบจากนาย
http://www.meechaithailand.com/ver1/?module=3&action=view&type=12&mcid=17
คำขอครั้งสุดท้าย
http://www.meechaithailand.com/ver1/?module=3&action=view&type=12&mcid=18
>
ขออภัยผู้แต่งที่นำมาเผยแพร่โดยไม่แสดงแหล่งต้นตามที่ควร
สวัสดีครับ
ผมเห็นด้วยกับประเด็นในบันทึกหลายประการ
แต่ก็หวังว่า คนไทยและประเทศไทย
คงจะผ่านอุปสรรค และเรื่องราวร้าย ๆ ได้เสมอครับ
เพราะเมื่อมีเหตุการณ์ที่ดี หรือไม่ดี ที่เกิดขึ้นบนผืนแผ่นไทย
คนไทยทุกคนช่วยกันฝ่าฝันอุปสรรคใด
คนไทยจะไม่ทอดทิ้งกันครับ
เคยรู้สึกเหมือนผมไหมครับ
ยามที่ไม่ได้เหยียบบนแผ่นดินไทย...ผมรู้สึกไม่มั่นใจ และอ้างว้าง
ยามที่ไม่ได้อยู่ในแผ่นดินไทย...ผมรู้สึกคิดถึงเมืองไทยมาก ๆ
ยามที่ได้พูดคุย ทักทาย และโอบกอด กับคนไทยด้วยกันในต่างแดน ถึงไม่รู้จักกันเลย .... แต่มันอบอุ่นยิ่งนัก แม้อากาศจะหนาวเย็น แทบไม่รู้ว่า จมูก และใบหู ยังมีอยู่
ไม่มีที่ไหน ที่จะให้ความสุขกับเราได้ เหมือนบ้านของเราครับ
May I quote from ต้นไม้กับระบบเกษตรยั่งยืนในเขตร้อน
"...งานนี้ทางราชการยังหาเจ้าภาพไม่ได้เลยครับ
ต่างคนต่างเกี่ยงกัน ว่าไม่ใช่หน้าที่ตน
ที่สำคัญ ได้ผลงานช้า ไม่ทันเลื่อนตำแหน่ง
ข้าราชการและระบบราชการก็เป็นเช่นนี้เอง
ชอบอยู่กับอะไรที่ง่ายๆ เร็วๆ แบบบะหมี่สำเร็จรูป
ชาวบ้านคงต้องหาทางพึ่งตนเองไปเรื่อยๆ
งบวิจัยและพัฒนา มีไว้ทำตามกิเลสของนักวิชาการ
คงอีกนานจะตื่นจากความเพ้อฝัน
ประเทศ "กำลังพัฒนา" คงเป็นเช่นนี้เองครับ"
;-)
อ่านและคิดตามไปด้วย จริงอยู่ที่เรามี ทำอะไรตามใจคือไทยแท้ และอีกหลากหลายนานาประการ ต้องยอม(ทำใจ)รับ
แต่ข้อดีที่สุดในดลก ที่ประเทศอื่น ๆ ไม่(ค่อย)มี คนไทยเรา ยิ้มง่าย หัวเราะเห็นขันได้กับความทุกข์ น้ำท่วมเป็นตัวอย่างหนึ่ง
คนไทยมากคน มีธรรม ประจำใจ เข้าใจโลกธรรม การเปลี่ยนแปลง ปรากฎการณ์ธรรมชาติที่นอกเหนืออำนาจควบคุม
....
และประการสำคัญ คนไทยเรามี น้ำใจให้กันเหลือเฟือ
เรายังมีองค์พระมหากษัตริย์ที่เปี่ยมเมตตาธรรม
ดิฉันคิดว่า นาย ที่ไหนก็ยังมาครอบงำ หรือ แยก ป่วน ทำลายประเทศไทยอันเป็นที่รักยิ่งไม่ได้อย่างสมบูรณ์ค่ะ