๑๓๘.อาลัยหนานเกียรติอย่างสุดซึ้ง

เมื่อเช้า ผมได้รับโทรศัพท์แต่เช้าตรู่จากเอก จตุพร วิศิษฐ์โชติอังกูร ว่าหนานเกียรติประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตที่ตาก ถึงแม้คุณเอกจะได้บอกก่อนแล้วว่าเป็นข่าวไม่ค่อยดี ซึ่งก็รู้สึกผิดปรกติไปมากแล้วเพราะโดยปรกติคุณเอกมักจะนำเอาเรื่องราวต่างๆเกี่ยวกับงาน การอ่านหนังสือ ความคิดความเคลื่อนไหวมาคุย หรือไม่อย่างนั้นก็คุยโยนไอเดียเพื่อออกแบบกระบวนการและให้ทรรศนวิพากษ์ต่างๆ แต่คราวนี้รู้สึกได้ว่าเขาคุยอย่างระมัดระวัง รับทราบข่าวไปก็ขนลุกไป รู้สึกเสียดายคนดี-คนทำงาน ผมมองเห็นข้างหน้าอยู่ใกล้ๆว่าหนานเกียรติจะเป็นเพื่อนร่วมทำงานและทำสิ่งที่สนใจต่างๆด้วยกันทั้งที่ภาคเหนือและทั่วไป เพิ่งจะคุยกับพี่ชัชวาลย์ ทองดีเลิศ แห่งโฮงเฮียนภูมิปัญญาล้านนา ซึ่งหนานเกียรติชื่นชมและผมเพิ่งได้พบเมื่อจัดงานหลวงพ่อเทียนสัปดาห์ที่ผ่านมาว่า จะชวนหนานเกียรติไปหาและหาทางทำงานในแนวชุมชนด้วยกันซึ่งพี่ชัชวาลย์ก็บอกว่าเพิ่งได้เจอกับหนานเกียรติ ผมวาดรูปเฉวากับย่ากำลังใส่บาตรที่บ้านดอยมูเซอและบอกไว้ว่ารูปต้นฉบับจะให้เฌวาเมื่อเข้ามหาวิทยาลัย แต่ตั้งใจว่าจะให้กับมือหนานเกียรติ