หากเธอไม่มีเวลาสำหรับการมีสุขภาพดี

คุณจะต้องให้เวลากับความเจ็บป่วย

อ่านมันอีกครั้งหนึ่ง!

12/02/64-วานนี้นำเสนอผลงานเพื่อประเมินข้าราชการพลเรือนดีเด่น-ห้องประชุมเปิดแอร์เย็นฉ่ำ..แต่เรารู้สึกร้อน..-เป็นห้องที่เวลาเดินเร็วกว่าปกติ-ประมวลผลงานต่างๆที่ปฏิบัติมาตลอดระยะเวลา 20 ปี ภายใน 5 นาที-ถือเป็นประสบการณ์ที่ดีสำหรับชีวิตของข้าราชการตัวน้อยๆคนหนึ่ง-ผลจะออกมาเช่นไรไม่สำคัญ….หากแต่สำคัญที่ว่าเราต้องทำความดีเพื่อทดแทนคุณแผ่นดินเกิดต่อไป…-ขอบคุณทุกๆกำลังใจจากกัลยาณมิตรทุกๆท่านมา ณ โอกาสนี้ด้วยนะคร้าบบบบบ!!!

ระลึกถึง คุณครูกุหลาบ เวียงเพิ่ม

ในสายตาท่านเป็นคุณครูที่มีมาดเข้มเอามากๆ ดูเหมือนดุ เอาจริงเอาจัง เคร่งครัด ในระเบียบวินัยเป็นหัวหน้าหมวดภาษาต่างประเทศ เวลาประชุมหมวด ยิ่งดูเหมือนเอาจริงเอาจังมากๆ แต่ลึกๆใจดีมีน้ำใจ กับน้องๆและคุณครูในหมวดเป็นพิเศษ เป็นที่รักของ ผู้บังคับบัญชา เพื่อนครู เพื่อนร่วมงาน ลูกน้องในหมวด เป็นอย่างมาก ส่วนที่เกี่ยวข้องกับนักเรียน ท่านก็เข้มงวดกวดขันกับลูกศิษย์มาก ทั้งในด้านการเรียน การทำแบบฝึกหัด แบบทดสอบเพื่อจะให้ลูกศิษย์ ผ่านการสอบได้อย่างมีประสิทธิภาพ ส่วนงานที่เกี่ยวกับวินัยของนักเรียนคุณครูก็ให้ความสนใจเป็นพิเศษ แต่นักเรียนอาจจะยังไม่เข้าใจ คิดว่าคุณครูจะต้องคอยจ้องจับผิด เอาเป็นเอาตายกับพวกเขา จนบางครั้งทำให้คุณครูท่านโมโห ถึงขั้นพูดกับครูผู้ปกครองว่า “วีระเอาเจ้านี่ออกไป ถ้าไม่ออกพี่ออกเอง” อย่างไรก็ตามพอเลยเวลาไปสักระยะหนึ่ง ท่านก็จะมากระซิบถามว่า “ไอ้เจ้านั้นของเธอมันดีขึ้นบ้างไหม “ หรือถ้า ท่านไปเจอมาเอง ก็จะบอกว่า “ไอ้เจ้านั้นของเธอมันดีขึ้นมากแล้วนะ” สิ่งเหล่านี้บอกให้ทราบว่าคุณครูกุหลาบ เวียงพิ่ม เป็นคุณครูที่ใส่ใจในหน้าที่การงาน และความก้าวหน้าของลูกศิษย์ อยู่เสมอมา สมควร ที่จะเป็นปูชนียบุคคลของศิษย์ ชาวธาตุทองสืบไป ท่าชนะ, สุราษฎร์ธานี๑๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๔

ปีหกสี่สิบสองของกุมภามีข่าวมาว่าครูสู่สวรรค์ครูกุหลาบหลับไหลไกลจากกันสกุลนั้นน่ะหรือคืออะไรรู้เรื่องว่าเวียงเพิ่มเติมอีกนิดแน่นจุกจิตเจียนว่าจะอาสัญเคยสุขจิตคิดดีมีร่วมกันสร้างสุขสันต์วันวานงานโรงเรียน เพื่อนของเพื่อนเตือนจิตคิดหวลหาศิษย์ก็มาหาครูอยู่เสมอพี่ของน้องต้องใจให้เจอะเจอคราวนี้เธอทิ้งกายหมายวิมานขอผลบุญจุนเจือเพื่อนำจิตครูและศิษย์คิดส่งสรวงสวรรค์ส่งวิญญาณท่านสู่อยู่นับกัลป์ชาติหน้ามั่นแม่นมีพี่คงเจอ

ด้วยความอาลัยรักยิ่งครับวีระ สินสมุทร ๑๒ ก.พ.๒๕๖๔

เป้าหมายที่เป็นไม่ได้ คือ การมีลมหายใจไปตลอดกาล ;)…

อนุทินที่ ๕๑๔๒

ช่วงเย็นทุกสัปดาห์…อาจารย์ภัครจะพาหนูเดวา มาหาปู่เรกับย่าบุษ ตอนเย็น ๆ เราจะพากันไปเที่ยวและเดินออกกำลังกายกันที่นา…เนื้อที่นา ประมาณ ๖๐ ไร่…เป็นชีวิตที่ใคร ๆ เห็นก็อิจฉา “ความสุขที่สร้างได้ด้วยตัวของพวกเราเอง”…อาจารย์ภัครเล่าให้แม่บุษฟังว่า วิทยานิพนธ์ก็ทำไป หากมีเวลาว่างภัครจะชอบมาดูธรรมชาติ ท้องทุ่งนาของเรา สบายใจดีนะแม่…นิสัยช่างเหมือนพ่อเรกับแม่บุษเสียจริง ๆ…และฝึกให้กับพี่ฟ้าคราม พี่สกาย และหนูเดวาอีกคนหนึ่งให้คล้าย ๆ พวกเรา คริ ๆ ๆ

เรียนรู้…ด้วยตัวของพวกเราเอง

อนุทินที่ ๕๑๔๓

ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน…

เรียนรู้…ด้วยตัวของพวกเราเอง

๘ - ๙ กพ. ๖๔. ไปช่วย สาธารณสุขจังหวัดหนองคายจัดกระบวนการเรียนรู้. พัฒนาทีมหมอครอบครัวด้านสุขภาพช่องปาก. ที่ อ.สังคม.

ขอบพระคุณท่าน ผอ.รพ.สังคม. ให้บุคลากรจากทั้ง ๙ อำเภอของหนองคาย. ใช้ห้องประชุมอาคารแพทย์แผนไทย. และส่งทีมช่วยจัดการด้านสถานที่. อาหาร. ที่พัก. สันทนาการ อำนวยความสะดวก … สบายกาย. สบายใจทุกสิ่ง

แลกเปลี่ยนประสบการณ์. เพิ่มความรู้. เพิ่มพลังกาย. พลังใจแล้ว กลับมาทำงานให้คนหนองคายในแต่ละอำเภอที่รับผิดชอบ … พยายามวางเป้าหมายทำงานและชีวิตให้ไปด้วยกัน พอมีสุขไปในแต่ละวันค่ะ ^_,^

การศึกษา คือความเจริญ งอกงาม

แวะเข้ามา GotoKnow ทีไร ให้คิดถึงพี่ใหญ่ นงนาท ทุกที

ความเสียดายวันนี้ จันทร์ ๐๘:๑๖ วันที่ ๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๔ น. อยู่ที่สนามบินสุวรรณภูมิ ถูกริบพาวเวอร์แบงค์ที่เคยตรวจผ่านทุกที เจ้าหน้าบอกว่าตัวอักษร ตัวเลข บอกกำลังไม่ชัดเจน ทั้งๆที่เขียนไว้ที่ฐานเพราะเจ้าหน้าที่ครั้งที่แล้วตรวจแล้ว บอกว่าตัวเลขเลือนไปหน่อย แต่ ขนาด 20000 mAh อยู่ในเกณฑ์ ให้ผ่าน เลยเขียนเอาไว้ด้วยปลายไขควงปลายแหลม จึงเขียนเอาไว้ เจ้าหน้าที่ท่านนี้บอกไม่ได้ ต้องทิ้ง ไม่อยากถกเถียงกับใคร แต่พาวเวอร์แบงค์อันนี้ลูกศิษย์เป็นทนายซื้อมาฝาก เสียดาย อยากฝากบอกลูกศิษย์ว่า เสียใจที่พิทักษ์ของฝากไว้ใช้ประโยชน์ตามเจตนาไม่ได้ ฝากเป็นประสบการณ์ท่านผู้อ่านด้วยครับทางออก อาจเขียนชื่อเบอร์โทรติดแกล้งทิ้งไว้ที่ห้องน้ำ (ทนายแนะ) ให้เจ้าหน้าที่คนยึดบันทึกสาเหตุลงชื่อกำกับที่ยึด ขอออกไปส่งกลับบ้าน ทางปณ. เป็นต้น

ความรักในการเรียนรู้

ต้องเกี่ยวข้องกับสิ่งที่เรารักมากที่สุด!

อนุทินที่ ๕๑๒๔

เมื่อวานเย็น…ย่าไปตัดแว่นใหม่ ซึ่งอดทนรอตัดใหม่มา ๒ ปี สุดท้ายทนไม่ไหว ต้องไปขยายเลนส์เพิ่ม จาก ๓๕๐ เป็น ๓๗๕…สู้ทนไม่เปลี่ยนกรอบ แต่กรอบเริ่มลอก อาจเป็นเพราะเหงื่อ แป้ง กัดทำให้กรอบสึก ราคาตอนนั้น เกือบ ๑๗,๐๐๐ บาท แต่เมื่อเย็น เบ็ดเสร็จ ๑๕,๐๐๐ บาท เป็นเลนส์มัลติโค๊ต สามารถกรองแสงสีฟ้าได้อีก…และเลยตัดแว่นกันแสงสีฟ้าให้กับพี่ฟ้าครามไปอีก นางดีใจมาก และนางก็เลือกเอง ราคา ๒,๗๐๐ บาท…ย่าเห็นนางเลือกได้แว่นที่ถูกใจย่า แสดงว่าความคิด สายตาที่เลือกของนาง คล้าย ๆ ย่า…ย่าคอยสอนพี่ฟ้าครามว่า เมื่อใส่ก็พยายามรักษา ย่าตัดให้ หากหนูไม่มีสายตาสั้น หนูก็สามารถใส่ได้หลายปี ถนอมดวงตาเข้าไว้ เนื่องจากนางเล่น เรียนรู้เรื่องต่าง ๆ ในโทรศัพท์บ่อยมาก เพราะเราต้องใช้สายตาไปตลอดชีวิต ควรถนอมดวงตาเข้าไว้

เรียนรู้…ด้วยตัวของพวกเราเอง

จาก “ดูเหอะ อยากด่วน”

รอฝน ;)…

-08/02/64-เขียนบันทึกบ้านไร่ถึงเด็กๆ-แก๊งค์เด็กดีวิถีไทย-ที่นี่ https://www.gotoknow.org/posts/688816

ออกกำลังกาย ชิวๆ บึงแก่นนคร HR 140 ฟัง podcast Readery ไปด้วย ฟินแท้

นอนน้อย ก็สดชื่นได้ ปกติ นอน 5 ชม ก็หลับสบายแล้ว. ตอนนี้ มึง่วง ไม่สดชื่น เลยต้อง พึ่งหนังสือ เทคนิคหลับสนิท นอนน้อยแค่ไหนก็สดชื่น ได้สาระเยอะเดี๋ยว มารีวิวอึกที ตอนอ่านจบเล่ม สรุปเสร็จ