กลอนสอนใจ

รู้จักพอ

 

เพียงพอพอใจและพอเพียง           ไม่เสี่ยงไม่ทุกเศร้าเข้าใจไหม?

ความยากความโลภเป็นภัย            มันทำให้ผู้คนต้องลำเค็ญ

อยากดังชั่งมันฉันทำได้                เปลือยกายถ่ายนูนโชว์ให้เห็น

อยากรวยฉันก็โกงไม่ยากเย็น       ใช้เส้นใช้อำนาจกวาดใส่ตน

อยากได้บ้านใหญ่โตฉันก็กู้            อยากได้รถหรูๆกู้อีกหน

อยากได้นั้นอยากได้นี้แม้ยากจน   จึงเป็นคนล้นหนี้อยู่ร่ำไป

อยากให้เพื่อนพอใจฉันก็เสพ        สิ่งสวะสุดเขยงก็ทนไหว

ทั้งยาบ้ายาเมาเอาเข้าไป                ให้สมใจได้มีเพื่อนก็เป็นพอ

อยากเป็นใหญ่ใครขวางฉันก็ฆ่า    เหมือนผักปลาอำมหิตชั่วจริงหนอ

ขอให้ข้าได้อำนาจอยู่หน้าจอ        จะฆ่าพ่อฆ่าลูกใครไม่สำคัญ

เขายังมีสติสะตังกันหรือเปล่า        หรือว่าข้าวเขาไม่กินเหมือนอย่างฉัน

หรือเขามีชาติพันธุ์ที่ต่างกัน           จึงจันไร ไร้ธรรม จะค่ำจุน

ทุกความอยากความโลภสละได้   ด้วยปัญญาที่บวกธรรมสนับสนุน

รู้จักพอรู้แบ่งปันรู้จักตน            เปล่าหลงกลตามนัฟสูที่ชั่วเอ๋ย

                                                         M  จารง    1 เมษายน 2550

[อัสสะกอมี]

อัสสลามุอะลัยกุม

ความสามารถทางกวีใช้ได้เลยครับ หากตรวจการสะกดอีกนิดจะช่วยให้บทกวีสมบูรณ์ขึ้นครับ

อยากอ่านบทต่อไปนะครับ 

[อ.อาลัม]

• ยินดีต้อนรับครับคุณ เอ็ม จารง
  
• ขออนุญาตนำเข้าแพลนเน็ตครับ
• ขอบคุณล่วงหน้าครับ
  

[จารุวัจน์ شافعى]

ท่าน เอ็ม จารงครับ ระวังหน่อยนะครับ

อัสสะกอมี  คนนี้เขานักตรวจสอบการสะกดคำผิด ฮาฮา

บทกวีน่าสนใจครับ

[เอ็ม(มีม) จารง]

ขอบคุณมากครับที่ช่วยแนะนำ (جزاك الله خيرا)

รู้สึกว่าคำว่า จัญไรจะเขียนผิดไป มีอะไรก็แนะนำด้วยนะครับ

[ผู้สนใจ]

ไม่น่าเชื่อเลยว่าอาจารย์มีความสามารถได้หลายทาง ทั้งกวี บทความ ต่อไปจะเป็นอะไรอีก?(นี่แหละเขาเรียกว่า อาจารย์ ม.อ.ย. ตัวจริง) ธรรมดาแต่ไม่ธรรมดา