เมื่อสาวลาว....เว่าไทย.....

วันก่อนนี้ฉันนั่งทำงานห้องธุรการ....ทำงานไป...ฮาไปจนท้องคัดท้องแข็ง....น้ำตาเลี่ย  น้ำตาเล็ด   

......มีการพูดคุย  หยอกล้อกันเล่น ระหว่างน้องๆธุรการ เรื่องการใช้ภาษาอีสาน...ที่เราๆชอบเรียกกันว่า..”ภาษาลาว”..... 

“พี่ติ๋ว...ปุ๊มีเรื่องเล่า...”  น้องปุ๊เป็นสาวสวย....เธอสวย มีเสน่ห์และเป็น ศูนย์รวมฮา.... 

“มีผู้หญิงคนหนึ่งไปตลาด   เดินกรีดกรายดูโน่น  ดูนี่”  น้องปุ๊เริ่มเล่าเสียงอ่อน  เสียงหวาน...ตามสไตล์นางสาวไทยของเธอ.... 

“บัดทีนี้เธอก็เหลียวเห็นตัวดักแด้....เด๊!...” เธอเล่าต่อ...สำเนียงไทยปนลาว…. 

“คราวนี้เธอก็ชี้ไปที่ตัวดักแด้...ทำท่าเหมือนไม่เคยเห็นดักแด้  แล้วถามแม่ค้าว่า...แม่ค้าๆ...นั่นเขาเรียกตัวอะไรน่ะ.....”  ถามแล้วไม่ยอมฟังคำตอบ 

“เอา 5 บาท”

.....ฮาๆๆๆๆ......(นัยว่า...ไม่รู้จักแต่สั่งกินได้?)...   

เธอเดินต่อไป  เห็นมะละกอแขกดำสุก   ลูกใหญ่เบ้อเริ่ม   พลันเธอก็ยกนิ้วอันยาวงามชี้ออกไป   พร้อมกับจะถามว่า ลูกอะไร....แต่นิ้วก็ดันจิ้ม...จมมิดไปในมะละกอสุกซะนี่....   เธอเลยต้องเปลี่ยนเป็นพูดกับแม่ค้าว่า 

“เอานี้ด้วย...ลูกนึง”  เรื่องเล่าไม่เท่าไหร่  แต่ท่าทางน้องปุ๊ที่ทำทั้งสีหน้าท่าทางเป็นคุณนายละ...สะบัดช่อ..............ฮาๆๆๆๆ........

(นัยว่า....เธอสายตาสั้น...หรือซุ่มซ้าม)   

“แล้วเธอก็แบกมะละกอลูกใหญ่  เดินต่อไปในตลาด คราวนี้ไปเจอลูกพุทราและแตงโม   เธอสั่งซื้อทันที….ด้วยสำเนียงไทยแท้ๆ....” น้องปุ๊ดัดเสียง 

“แม่ค้า....เอาทันโล   โมเบี่ยง”

........ฮาๆๆๆๆๆๆ.........(เธอหมายถึงซื้อพุทรา 1 กิโล...แตงโม 1 ชิ้น)  

“มีอีกพี่ติ๋ว” น้องปุ๊เล่าต่อ.... 

“ทีนี้ก็ไปรับเพื่อนที่หมอชิด   แล้วเลยพาเพื่อนแวะทานข้าวเที่ยง   ปรากฏว่าพอเพื่อนเธอทานอิ่ม  ก็เรอออกมาซะเสียงดัง...เอ๊อะ.....สร้างความอับอายให้เธอยิ่งนัก...เธอจึงค่อยๆลุกขึ้นยืนจากโต๊ะที่เธอนั่ง   กวาดสายตาไปรอบๆร้าน  พร้อมกับพูดให้คนทั้งร้านได้ยินว่า....ขอโทษนะคะ....เพื่อนหนูเอื้อม......” น้องปุ๊ดัดเสียงพร้อมกับทำหน้าตา ท่าทางประกอบ

.........ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆ......... 

น้องปุ๊ขยายความต่อว่า...ภาษาลาว...เอี้ยมแปลว่าเรอ...และคนลาวจะชอบพูดสระเอือเป็นสระเอีย...เช่น เปื้อน....พูดว่าเปี้ยน, เลื่อน....พูดว่าเลี่ยน  เป็นต้น.........

......ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆ......... 

…....เป็นไงคะ...เพี่ยนๆ.....