เก็บตก...KM สถานสงเคราะห์เด็กอ่อน

เมื่อวันที่ 24 - 25 พฤษภาคม 2550 ได้มีโอกาสติดสอยห้อยตามน้าปิ่ง(พัชรา) พี่ปัทม์ (ปัทมาวดี) และน้าจุ๋ม (สมถวิล) ไปช่วยพี่ปิ๊ก นักสังคมสงเคราะห์และนักวิชาการอิสระ จัดทำโครงการ "การจัดการความรู้ของสถานสงเคราะห์เด็กอ่อน" ซึ่งมีทั้งพยาบาล นักสังคมสงเคราะห์ นักกระตุ้นพัฒนาการ พี่เลี้ยงจากสถานสงเคราะห์เด็กอ่อนทั้ง 8 แห่งมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน โดยโครงการนี้มีวัตถุประสงค์ ดังนี้...

เพื่อรวบรวม เรียบเรียงชุดความรู้เรื่อง "การกระตุ้นเด็กที่มีพัฒนาการช้าโดยการนวดสัมผัส" และ "การเตรียมความพร้อมเด็กก่อนส่งมอบสู่ครอบครัวบุญธรรมชาวต่างประเทศ" ของสถานสงเคราะห์เด็กอ่อน
เพื่อเป็นแนวทางในการจัดการองค์ความรู้ของบุคลากรในสถานสงเคราะห์เด็กอ่อน

เริ่มแรก...พี่ปิ๊กใช้เกมส์แนะนำตัวเพื่อให้พี่ๆที่มาประชุมเกิดความคุ้นเคยกัน ซึ่งเกมส์แนะนำตัวก็เป็นเกมส์ง่าย คือ ให้แต่ละคนจับคู่ จากนั้นผลัดกันเล่าเรื่องของตนเองให้เพื่อนที่เป็นคู่ตัวเองฟัง แต่มีกติกาว่า "ห้ามจับคู่กับคนที่รู้จักกันแล้ว" โดยให้เวลาในการเล่าเรื่องประมาณ 2 นาที จากนั้นพี่ปิ๊กก็สุ่มเลือกบางคู่ให้ออกมาเล่าเรื่องที่ตนเองได้ฟังด้านหน้าเวที หลังจากจบเกมส์นี้พี่ปิ๊กยังให้พี่ๆที่มาประชุมสรุปกันด้วยล่ะว่า ได้อะไรจากเกมส์นี้บ้าง ซึ่งเกมส์นี้นอกจากสร้างความรู้จักระหว่างกันแล้ว ยังเป็นการฝึกทักษะการฟังอีกด้วย

จากนั้น...พี่ปิ๊กก็เปิดเพลงดั่งดอกไม้บาน พร้อมทั้งให้พี่ๆที่มาประชุมทำท่าทางประกอบด้วย (พี่ปิ๊กกระซิบบอกว่าเป็นการฝึกสมาธิก่อนเข้าบทเรียนค่ะ)

ลมหายใจเข้า...ลมหายใจออก...ดั่งดอกไม้บาน

ภูเขาใหญ่ป้าน...สายธารรินไหล...นภาอากาศเบาบาง

ความคาดหวังที่พี่ๆเขียนกันมาค่ะ

วันนี้เรามีปลาทูเป็นอาหารกลางวันค่ะ..เอ๊ย..โมเดลปลาทูเป็นโมเดลแบบหนึ่งของการจัดการความรู้ค่ะ

พี่ปัทม์กำลังชี้แจงบทบาทของ "คุณอำนวย" และ "คุณลิขิต"

น้าจุ๋มอยู่ไหนหนอ...แหม!เนียนจริงๆ เข้าไปแจมกับเขาด้วย

อืม!พี่ๆเขามี Tacit Knowledge เยอะจริงๆ

พอช่วงบ่าย พี่ปิ๊กก็ใช้เกมส์นับจำนวน ไม่ได้จะนับจำนวนพี่ๆว่าหายไปไหนกันหรือเปล่า แต่เป็นเกมส์ที่มีกติกาง่ายๆ (อีกแล้ว) คือ ให้พี่ๆนับ 1 - 100 โดยหากมีเลข 3 ให้ใช้การตบมือแทนการพูด เช่น 1...2...แปะ...4...5...เป็นต้น แต่ก็ไม่รู้เป็นยังไง นับกันไม่ถึง 100 สักที พอเห็นพี่ๆชักอ่อนแรง พี่ปิ๊กเลยเปลี่ยนเกมส์ใหม่เป็น แจกกระดาษทิชชู่ให้แต่ละกลุ่มๆละ 10 แผ่น จากนั้นให้สมาชิกแต่ละกลุ่มคุยกันว่าจะทำอย่างไรให้ได้กระดาษทิชชู่ที่ยาวที่สุด (เกมส์นี้ กระดาษทิชชู่ก็เหมือนกับเด็กที่เราต้องใช้ความละเอียดอ่อนในการดูแล)

หลังจากนั้น เปิดเวทีให้พี่ๆแต่ละกลุ่มก็ผลัดกันออกมาเล่าเรื่องราวโดยคัดเลือกเรื่องราวที่ประทับใจที่สุด...