บทกวี

 ก็เพียงแค่แพ้......เท่านั้นเอง  จงเริงระบำกับหยาดน้ำตาลแห่งความผิดหวังกลั่นกรองให้เกิดพลัง......ลุกขึ้นสู้ขอให้ความพลาดพลั้งเป็นเหมือนดั้งยาชูลุกขึ้นสู้....เพื่อรอดูตะวันกล้าเปิดม่านฟ้าใสเพราะชีวิตยังคงไม่จบสิ้นเมื่อกล้าดื่มสุขจนคุ้นลิ้นถึงเพียนนี้จะยอมแพ้ทำไมหากลมหายใจยังมีอย่างน้อยสู้เพื่อศักดิ์ศรี เพื่อให้ไม่เสียทีที่ได้เกิดเป็นคนหยดน้ำตาล....ไม่กี่นาทีข้างหน้าจะเหือดแห้งหัวใจที่ล้าแรง...ไม่กี่วันก็กล้าแกร่ง....ยืนท้าฝนรอยยิ้มที่สูญหาย....ไม่กี่ลมหายใจจะคลายกังวลสองตาที่พร่าหม่น...ก่อนตะวันทอแสงจะส่องประกาย(แด่หัวใจ...ที่ไม่มีวันยอมแพ้   ทุกดวง)มายา  มีนนัดวา  2003ลักเนาว์